Waarom niets genoeg is voor iemand die genoeg te weinig vindt

In ons extreme zoeken naar geluk hebben we de wereld op haar kop gezet. “We reiken steeds hoger, maar zinken steeds dieper. Verlang naar iets wat de reclame of publieke opinie je influistert en daar ga je…, het einde is zoek”, aldus cultuurfilosoof Jan Drost in zijn boek ‘Denken helpt’. Waar gaat het nu echt om in het leven? Wat doet ertoe, als het er echt op aan komt? En hoeveel heb jij nodig om gelukkig te zijn?

Genoegens kennen geen einde

Wie veel nodig heeft maakt zich van veel afhankelijk. Hoe meer buitenwereld je nodig hebt -denkt nodig te hebben- hoe minder zelfredzaam je bent. Iemand die in zijn leven blijft zoeken naar meer en mooier en beter, kent geen grenzen en zal dus nooit een rustige en vredige staat bereiken. Het kan namelijk altijd beter, groter, mooier en meer. En je bent het ook zo weer kwijt. Zo bereiken we juist het tegendeel van geluk: angst, onvrede, onrust en een vreemd gevoel van gemis.

Genot is vrij zijn van angst en pijn

De Griekse denker Epicurus stelde zichzelf zo’n 300 jaar voor Christus al de vraag: “In wat voor wereld leven wij?” Hij wilde niets liever dan genieten van het leven, maar merkte dat dit niet lukte zolang hij bang was. Als we dus gelukkig willen zijn moeten we ervoor zorgen dat we van de angst afkomen. Dat is lastig, want zo ondervinden we ook in Coronatijd weer letterlijk en figuurlijk aan den lijve: angst kent vele vormen. Mensen kunnen voor zo ongeveer alles bang zijn. Zelfs voor niets. Of juist om alles in het leven te verliezen.

Het grootste geluk is de afwezigheid van gemis.

Waarom geven we ons over aan verlangens die ons alleen ontevreden stemmen en ons afleiden van wat echt van belang is? Volgens Epicurus gebeurt dit omdat we ons willen afleiden van de pijn die we voelen over dingen die onmisbaar zijn, bijvoorbeeld als we te weinig liefde ervaren, of ons eenzaam en onveilig voelen. We richten ons dan op het bevredigen van andere verlangens om de pijn van het gemis te verminderen, schrijft Lammert Kamphuis in zijn boek Filosofie voor een weergaloos leven. Of zoals Epicurus het zegt: “Wanneer we geen pijn hebben, hebben we geen behoefte meer aan genot.”

Een Epicurist laat in zijn levensstijl zien dat hij met weinig genoegen neemt. Volgens Epicurus zijn er in het leven drie soort genoegens:

1. De natuurlijke en noodzakelijke behoeften

Daaronder kunnen we alles verstaan wat een mens nodig heeft om in leven te blijven: Voedsel, onderdak, kleding. Zuurstof. Warmte. Veiligheid, Slaap. Voor de meesten van ons liggen deze genoegens nog steeds binnen handbereik. De behoefte aan water komt voort uit dorst. Drink een glas water en de dorst verdwijnt, beter dan dat wordt het niet.

2. Natuurlijke en niet-noodzakelijke behoeften

Deze genoegens zijn fijn om te hebben, maar je gaat er niet aan dood als je ze niet hebt: In plaats van water en brood bijvoorbeeld champagne en kaviaar en alles er tussenin. In plaats van één dan boven je hoofd, twee huizen of een enorme villa. In plaats van je beide voeten een fiets, auto of limousine om je te verplaatsen. Veel dure kleren, vaak op vakantie. Fijn om van te genieten, zolang je maar niet denkt dat het noodzakelijk is voor een gelukkig leven.

3. Niet-natuurlijke en niet-noodzakelijke behoeften

Hier gaat het om rijkdom, status, aanzien, extreme luxe, alle genoegens waarvan we ons hebben laten aanpraten dat we niet zonder kunnen: Miljonair willen zijn, altijd de laatste mode willen volgen, door iedereen aanbeden willen worden, altijd de goedkoopste all-inclusive vakantievlucht willen bemachtigen op vakantieveiling.nl. Als de één iets heeft, wil de ander het ook en nog meer en beter en groter. Deze genoegens kennen geen einde. En we worden er niet gelukkiger van.

De Duitse filosoof Arthur Schopenhauer (1788-1860) legde in navolging van Epicurus uit wat het probleem is met dit soort verlangens:

“Met het proeven van rijkdom is het net zo als met het drinken van zeewater: je krijgt er alleen maar meer dorst van”

Ons lichaam is deel van de natuur, bij afwezigheid van pijn, ziekte en gemis zouden we er gelukkig mee kunnen zijn. Epicurus stelt dat genot het hoogste goed is, maar dat je dit pas kunt bereiken wanneer je leert om je verlangens in toom te houden. De Griekse filosoof vat het alsvolgt samen: “Met moet niet door het verlangen naar wat men mist bederven wat men heeft.” Daarom drukte hij ons op het hart:

“Van ieder moment van de tijd dat er bijkomt moet de waarde worden erkend, alsof het door een ongelooflijke buitenkans geschiedde.”

Ben je op dit moment gezond? Werkt alles naar behoren? Geen pijn? Heb je er wel eens bij stil gestaan hoe bijzonder dat is, wat een rijkdom dat is?

 Geciteerde bronnen: Jan Drost, ‘Denken helpt. Lammert Kamphuis, ‘Filosofie voor een weergaloos leven’

 

 

Je hoeft geen aansteller of egoist te zijn om voor jezelf op te komen

De onrust en onzekerheid die de Coronacrisis met zich meebrengt kan geleidelijk overgaan in oplopende spanning, aanhoudende stress en een toenemende chaos in je hoofd én jouw thuissituatie. ‘Tussen alle bedrijven door’ blijft er vaak weinig tijd over om samen even stil te staan bij vragen als: “Hoe is het nu eigenlijk écht met jou?” of “Heb ik straks nog wel een baan?” “Hoe houd ik dit op deze manier nog vol?”

Hoe hoog staat jouw spanningsmeter?

Binnen veel organisaties ontbreekt het nu simpelweg even aan de ruimte en/of mogelijkheden om je zorgen even met elkaar te kunnen delen. Door de crisis is het op dit moment even alle hens aan dek vanuit de overheersende gedachte: “Als we nu niet meteen in actie kom lopen straks al onze klanten weg!” Of erger nog: “…dan komt mijn patient misschien wel te overlijden…”

Kan jij jouw spanning in deze situatie herkennen? Weet je wanneer het voor jou genoeg is en wanneer je in moet grijpen om te voorkomen dat je partner of je collega de wind van voren krijgt?

Test hier jouw stressprofiel:

  • Heb je een groot verantwoordelijkheidsgevoel?
  • Kun jij jezelf opofferen/wegcijferen voor ‘de goede zaak’?
  • Ben je loyaal en/of plichtsgetrouw?
  • Houd je graag zelf de regie of controle?
  • Heb je de neiging tot perfectionisme?
  • Heb je moeite met delegeren?
  • Beschouw je jezelf als een toegewijd idealist?
  • Word je graag pro-actief bij zaken betrokken?
  • Heb je moeite met nee zeggen?

Naarmate je vaker met ‘ja’ geantwoord hebt is de kans groter dat je nu al regelmatig last ondervindt van spanning en stress. Wellicht begin je daar uit jezelf nu maar niet over vanuit de gedachte: “Niet aanstellen, even op je tanden bijten, je mag in deze tijden tenslotte blij zijn dat je nog een baan hebt, dus waar maak ik me nou zo druk over?”

Toch kunnen jouw strenge leefregels op den duur de wortels worden van zelf ondermijnende gedachten en emoties. Signalen die duiden op stress en oplopende spanning:

Doen: Met twee taken tegelijkertijd bezig zijn, op het puntje van de stoel zitten, onrustig heen en weer lopen, onhandig worden, je afsluiten, weg willen, steeds dingen kwijt zijn, fouten maken, overmatig eten drinken roken, plotseling huilen, geïrriteerd reageren.

Voelen: Pijn in de nek of schouders, band om het hoofd voelen, hoofdpijn, gejaagd voelen, pijn in de buik, ademnood, droge mond, zweten, trillen, plasaandrang, oorsuizingen, dubbelzien, hartkloppingen, duizelig worden, gevoel flauw te vallen, volledig uitgeput voelen.

Denken: Verstrooid, niet meer kunnen concentreren, dingen vergeten, verlies gevoel van humor, van binnen vloeken, tollen van gedachten (carrousel in hoofd), denken niet meer kunnen stoppen, zwart-witdenken, vluchtfantasieën. gedachte gek te worden, gedachte dood te gaan.

Als je dit patroon niet tijdig een halt toeroept kan dat vroeg of laat leiden tot ernstige gezondheidsklachten, een depressie of burn-out. Realiseer je dus dat je een verzoek ook mag weigeren als de hoeveelheid werk jou teveel boven je hoofd gaat groeien. Dit kun je doen door tijdig- en op een assertieve manier jouw grenzen aan te geven:

  •  Zeg duidelijk: ‘nee’
  •  Praat vanuit ‘ik’
  •  Sta stil bij de teleurstelling van de ander
  •  Geef eventueel een argument en/of alternatief

Gelukkig hoef je geen ‘zeikerd’, ‘aansteller’ of ‘egoïst’ te zijn om goed voor jezelf te kunnen zorgen en ook in crisistijd jouw eigen grenzen te blijven bewaken. Door tijdig aan de bel te trekken en anderen om hulp te vragen voorkom je dat jouw eigen ballonnetje straks echt een keer gaat knappen. Want daar is niemand mee geholpen, ook nu niet…

 

 

Wat wordt voor ons straks “het nieuwe normaal”?

Het Coronavirus dwingt ons om op een nieuwe manier te kijken naar de wereld, naar anderen en -last but not least- naar ons zelf. Is het virus wel onze grootste vijand, of is het onze levensstijl de werkelijke oorzaak? Is er geen ander scenario denkbaar? Is crisis en ellende eigenlijk niet van alle tijden? Waarom is een open debat hierover zo moeilijk? En wat wordt voor ons samen straks “het nieuwe normaal”?

Zondag is het Pasen, het feest van hoop en nieuw leven. En ik durf het bijna niet hard op te zeggen, maar vergeleken bij mijn burn-out en depressie ervaar ik de Coronacrisis tot dusver als één groot feest van verwondering en saamhorigheid. Mijn omzet is weliswaar dramatisch teruggelopen, maar ik troost mezelf met de gedachte dat er op dit moment een hoop mensen zijn die er een stuk slechter aan toe zijn dan ik. Het grote verschil met mijn persoonlijke crisis is dat we nu met z’n allen diep in de shit en ellende zitten. Voor mij voelt dat toch een stuk minder eenzaam. De grote vraag is en blijft alleen: Hoelang gaan we dit met z’n allen nog volhouden?

Elke verandering begint met bewustwording en nieuwe inzichten. Als gevolg van een reorganisatie op mijn werk en mijn scheiding die daarop volgde, was ik in 2013 een jaar lang volledig opgebrand. Om meer inzicht te krijgen in mijn geest ben ik destijds elke dag gaan opschrijven waar ik dankbaar voor was. En welke gedachtes mij die dag gehinderd hadden: Waar heb ik vandaag mentaal veel tijd en energie in gestoken, terwijl ik daar eigenlijk helemaal geen invloed op had? Zo leerde ik om beter te relativeren en groeide mijn zelfbewustzijn.

Relativeren wordt voor mij lastiger in het pijnlijke besef dat er alleen al in Libanon op dit moment anderhalf miljoen Syrische of Palestijnse vluchtelingen wonen, verspreid over honderd vluchtelingenkampen, in omstandigheden die we ons in Nederland nauwelijks kunnen voorstellen. Je zal daar nu zitten met een grote familie in een veel te kleine zelfgemaakte tent zonder water en elektriciteit. Hoezo anderhalve meter afstand houden, handen wassen, binnen blijven, Zoom, Teams, online opleiding, coaching en samen nog even volhouden? “Het nieuwe normaal”? Waar hebben wij het dan over?

“Het coronavirus is een globaal vraagstuk dat om een globale benadering vraagt. Maar kunnen we nog wel buigen voor wat ons overstijgt?” – Damiaan Denys, Filosoof en psychiater –

Pasen vertelt ook het verhaal van het lijden van Christus die gestorven is voor onze zonden. Voor gelovige mensen verwijst de ‘veertigdagentijd’ die aan het Paasfeest voorafgaat naar het aantal dagen dat Jezus volgens drie evangelisten in de woestijn verbleef en het aantal jaren dat de Israëlieten vanuit Egypte onderweg waren naar het Beloofde Land. Vasten is voor gelovigen daarom ook steeds een voorbereiding op het hoogfeest van Pasen en een periode van inkeer en bezinning.

Toen ik in 2016 zelf goed en wel was opgekrabbeld van mijn burn-out en dacht dat ik het ergste leed achter de rug had belandde ik halverwege dat jaar in een middelzware depressie. Ik was als trainer/coach net voor mezelf begonnen en vroeg me af of er eigenlijk nog wel iemand op me zat te wachten. Ik dacht dat ik niks meer kon. Het zweet brak me al uit als ik ’s ochtends mijn sokken moest aantrekken. Tegelijkertijd voelde ik me schuldig dat andere mensen heel hard aan het werk waren en mijn ex voor de kinderen moest zorgen, terwijl ik ondertussen als een zombie op de bank voor me uit lag te staren. Dit zette mij opnieuw aan tot bezinning en reflectie over de vraag: Hoe komt het dat wij als mensen zo hardnekkig kunnen blijven vasthouden aan oude denkpatronen, zelfs als je weet dat die ons niet meer verder gaan helpen?

Op zoek naar antwoorden las ik de afgelopen jaren boeken van schrijvers, journalisten, historici, economen, juristen, filosofen, psychologen, psychiaters, antropologen, biologen, opvoedkundigen en deelde hun verhalen en artikelen op LinkedIn onder de hashtag #andersdenkenvoelendoen. De essentie van anders denken, me beter voelen en gewoon doen wordt mijns inziens goed samengevat door filosoof Lammert Kamphuis:

“Goede voornemens gaan uiteindelijk over de vraag wie we willen zijn.”

“Om een scherp antwoord op die vraag te krijgen, zou je jezelf kunnen afvragen: wat zou ik willen doen als dit het laatste jaar van mijn leven was? De stoïcijnen gebruikten deze vraag om helder te krijgen wat ze echt belangrijk vonden in het leven. In plaats van alleen maar optimistisch te kijken naar de toekomst of bezig te zijn met wat beter kan, zouden we het verleden meer in ons leven mogen integreren en ons daardoor verzoenen met dat wat is. Zo creëer je een ruimte waar reflectie en stilstand de norm zijn.”

#andersdenkenvoelendoen: “Verander je denken in plaats van je gedrag. Want hoewel we niet altijd controle hebben over de omstandigheden waarin we verkeren, we zijn altijd vrij in hoe we erover te denken. Het geheim van daadkracht is ontdekken welke diepere behoefte er schuilgaat achter een gewoonte als roken, en die behoefte vervolgens op een andere, gezondere manier te vervullen.”

Waar het ons mensen aan kennis en vermogen ontbreekt, begint ons geloof. Zo is vasten is een manier om jezelf een tijdlang te onthouden van het gebruik van bepaalde dingen. Het kan gaan om eten en drinken, maar tegenwoordig ook om andere dingen, bijvoorbeeld je auto minder of niet gebruiken, de computer of iPhone uit laten staan.

Een goede manier van vasten probeert drie dingen te bereiken:

–  een betere omgang met jezelf;

–  een betere omgang met medemensen;

– een betere omgang met het milieu en de gehele wereld.

Voor gelovige mensen leiden deze drie wegen in hun combinatie tot een vierde hoger doel: Het nastreven van een betere omgang met het geheim dat we God noemen. Anderen hebben het liever over “een transformatie” die ons uiteindelijk zal leiden naar een betere wereld. En zo kijkt iedereen naar de wereld vanuit zijn- of haar eigen perspectief:

“We do not see things as they are, we see them as we are” – Talmud –

Hoe groter de verschillen, hoe groter de mogelijkheden om van elkaar te leren, jezelf te ontwikkelen en in de komende tijd samen iets moois en beters te creëren. Zo komt historicus (en domineeszoon) Rutger Bregman in zijn boek “De meeste mensen deugen” tot de conclusie: “Een betere wereld begint niet bij jezelf, maar bij onszelf. Vriendschap en liefde, vertrouwen en loyaliteit worden waar als we erin willen geloven.”

Fijne paasdagen!

 

 

Een Waardevol 2020!

Waarden verbinden mensen en brengen een geluksgevoel. Dat waarin je gelooft, wat je belangrijk vindt, staat niet los van de manier waarop je je ervoor inzet. In tegenstelling tot normen die voorschrijven wat je wel of niet móet doen, vertellen waarden je hoe jij zelf graag in het leven wílt staan.

Als ik mijn waarden negeer, vreet dat energie. Het mooie is dat als ik volgens mijn waarden leef, mijn leven meer in balans is en alles opeens meer mee lijkt te werken. Het heeft een zelfversterkend effect, ik sta dan écht ergens voor.

Het lijkt misschien alsof alle waarden voor iedereen even belangrijk zijn. Toch verschillen wij mensen onderling in de prioriteit die we eraan geven.

Wat is voor jou het állerbelangrijkst in jouw leven en werk?

Welke waarde(n) wil jij in 2020 meer aandacht geven?

Zelf kijk ik met voldoening en dankbaarheid terug op een jaar met inspirerende en liefdevolle ontmoetingen, leerzame ervaringen en opleidingen, zinvolle opdrachten, betekenisvolle trainingen, interessante blogs, boeken en artikelen… …het kan allemaal soms zo vanzelfsprekend lijken, maar als ik iets beter om me heen kijk besef ik me weer hoe bijzonder dit eigenlijk is.

Dus dank voor een kleurrijk 2019, op naar een waardevol 2020!

 

Kop op Harry, je staat niet alleen!

In Deep Democracy staat ‘Harry’ symbool voor ‘dat wat anders is‘. De meeste mensen zullen hem op de foto van Human Dimensions al snel herkennen als ‘de rare vogel’ die als enige ondersteboven hangt. Onlangs werd dit karakteristieke beeld van Harry voor mij -letterlijk en figuurlijk- even volledig op zijn kop gezet.

Tijdens een teamsessie die ik begeleidde kwam onze eigen ‘Harry’ naar voren en draaide de foto op mijn laptop 180 graden. Dat vond ik op zichzelf al een briljante manier van omdenken: “Wie is hier nu de Harry?”. Vervolgens vroeg hij aan zijn teamgenoten: “Hebben jullie enig idee hoe eenzaam het voor mij voelt om met mijn afwijkende mening helemaal alleen te staan?”   

Op mijn vraag aan het team wie dat gevoel bij zichzelf herkende, gingen meteen alle handen de lucht in. Vrijwel iedereen in de groep wist zich wel een situatie of moment te herinneren waarin je het idee kreeg: “Ben ik nou degene die weer es moeilijk doet of zich aan loopt te stellen?” En zo zaten we opeens in een groep vol met Harry’s…

Al pratend werden we ons ervan bewust dat in ieder van ons ergens wel een Harry schuil gaat die ook graag gehoord of gezien wil worden. Een Harry, Harriët, Fatima, Pierre, Mo… of Bro…die binnen het team een afwijkende mening heeft, een andere blik op de zaken werpt, het vernieuwende standpunt inneemt, de haakse invalshoek kiest, het andere geluid laat horen en zo de stem van de minderheid vertegenwoordigt. Harry als de ambassadeur voor meer diversiteit.

In de rol van Harry kunnen we al snel de neiging hebben om te gaan denken: “Ben ik nu écht zo gek of lastig?” En voordat je het weet bekruipt je dan langzaam maar zeker het akelige gevoel dat je binnen het team de uitzondering op de regel bent. Harry als het zwarte schaap dat bang en voorzichtig met zijn mening moet omgaan.

Harry wil ook nog wel eens fungeren als het geweten van de groep. Uitgerekend als het team net even tempo wil maken, we met z’n allen graag voortgang willen boeken of als voorzitter snel knopen door willen hakken staat er wel weer een andere Harry op die begint over zaken die we op zulke momenten eigenlijk helemaal niet willen horen. En ja, dat kan soms ook knap irritant zijn.

Harry wordt door het team dan al gauw afgeschilderd als het type dat geen- of juist teveel oog heeft voor details, zaken moeilijk uit handen geeft, te diep in gedachten is om nog effectief te kunnen communiceren of met een timing die nog wel wat te wensen over laat. Harry kan door anderen dan worden neergezet als zorgelijk, intolerant, cynisch, niet erg enthousiasmerend of weinig praktisch.

Op eenzame hoogte?

Als we op zulke momenten de tijd zouden nemen om even naast Harry te gaan staan en écht te luisteren naar wat hij ons te zeggen heeft zouden we beter in staat zijn om de verborgen kwaliteiten van Harry te zien en op hun echte waarde in te schatten. Wanneer we als teams en groepen met elkaar het vertrouwen en de veiligheid weten te creëren waarbinnen alles gezegd kan worden wat gezegd moet worden zouden we samen eerder ontdekken Harry binnen ieder team een cruciale rol vervult:

Harry de Waarschuwer die ons erop wijst als we met z’n allen weer eens iets of iemand over het hoofd dreigen te zien. Harry de Zorgdrager met discipline, oog voor details, die test en keurt. Gewetensvol, nauwkeurig en onafhankelijk. Harry de Specialist die inzicht biedt in complexiteit, die alle opties beschouwt. Analytisch, creatief en soms onorthodox. Harry de Monitor die accuraat is in zijn oordeel. Solide, direct en transparant. Harry de Afmaker die zich als geen ander houdt aan gemaakte afspraken. Eerlijk, loyaal en betrouwbaar. Harry als de witte raaf!

Door het proces bewust even te vertragen kwamen we tot de ontdekking dat Harry soms niet alleen lastig kan zijn voor anderen, maar dat Harry vaak ook heel streng en veeleisend is voor zichzelf. Door ons meer te verdiepen in Harry en zijn motieven, overwegingen en bezwaren serieus te nemen kunnen we ons als groep met elkaar een goed afgewogen oordeel vormen, waarbij alle invalshoeken en mogelijke risico’s helder worden belicht en de consequenties van het besluit beter worden overzien.

Het toevoegen van de wijsheid van de minderheid aan het meerderheidsbesluit leidt tot krachtige en breed gedragen besluiten en kleurrijke teams. Door als groep de kracht van veelkleurigheid te zien, omarmen en beter te benutten kunnen we effectief en plezierig samenwerken aan de noodzakelijke vernieuwing, duurzame verbeteringen en een hogere kwaliteit van onze producten en dienstverlening. En wie wil dat nou niet?

Welke eigenschappen van Harry herken jij bij jezelf? En welke kwaliteiten van Harry waardeer jij binnen jouw eigen team?

Wil je meer weten of nog even doorpraten? Bel me dan gerust een keer op 0680157159 of kijk op www.humancolours.nl

Betekenisgeving? Gewoon doen

Heb jij soms ook het gevoel dat we de dingen met z’n allen onnodig ingewikkeld kunnen maken? De wereld om ons heen verandert sneller dan ooit. Organisaties worden steeds complexer. Mensen dreigen hierdoor soms hun doel-, de klant-, elkaar-, of erger nog, zichzelf uit het oog te verliezen. Toch draait het bij plezierige en succesvolle samenwerking de laatste zeventigduizend jaar maar om één ding: Menselijk Maatwerk.

‘Het is makkelijk om iets moeilijker te maken, maar het is moeilijk om iets makkelijker te maken.’ (Jos de Blok, Buurtzorg)

Menselijk Maatwerk betekent dat je als organisatie oog en oor hebt voor wat mensen beweegt, verbindt en versterkt. In theorie klinkt dat logisch, maar blijkt in de praktijk nog niet zo vanzelfsprekend. Zo bleek in 2018 maar liefst een kwart van alle werknemers te twijfelen aan het nut van zijn eigen werk. Wie zijn deze mensen? vraagt Rutger Bregman zich af in zijn onlangs verschenen boek ‘De meeste mensen deugen’. Geen schoonmakers, verplegers en politieagenten in ieder geval.

Uit de onderzoeksdata blijkt dat de meeste van deze banen zich in de private sector bevinden, bijvoorbeeld banken, advocatenkantoren en reclamebureaus. Volgens de criteria van onze ‘kenniseconomie’ zijn deze hoogopgeleide werknemers hartstikke succesvol. Toch vinden ze hun werk nutteloos.

‘De school is het reclamebureau dat je wil doen geloven dat je de maatschappij nodig hebt zoals ze is’. (Filosoof Ivan Illich)

Rutger Bregman: “Ons grootste tekort vind je niet op een begroting, maar in onszelf. Het is een tekort aan zingeving.” Homo Sapiens is primair een sociaal dier, aldus historicus Yuval Noah Harari in zijn boek ‘Een kleine geschiedenis van de mensheid’. Sociale samenwerking is cruciaal voor onze overleving. In het kielzog van de zogeheten cognitieve revolutie hielp communicatie (en heel veel roddelen…) de mens zo’n 30.000 jaar geleden om grotere stabielere verbanden te vormen en steeds nauwere en verfijndere samenwerkingsverbanden aan te gaan.

Wil jij meer bezieling, verbinding en saamhorigheid creëren binnen jouw team of organisatie? In de praktijk hoeft dat echt niet altijd zo duur en ingewikkeld te zijn als het in eerste instantie soms wel lijkt. Mensen blijken namelijk hypersociale leermachines. Als mens zijn we geboren om te leren, te verbinden en te spelen. Rutger Bregman: “Mensen hunkeren naar samenzijn en samenspel. We zijn ten diepste geneigd tot interactie en solidariteit.”

‘Niets is krachtiger dan mensen die doen wat ze doen omdat ze het wíllen doen.’ (Rutger Bregman in ‘De meeste mensen deugen‘)

Bij effectieve samenwerking is het van belang dat iedereen wordt gehoord en gezien. Écht contact en verbinding ontstaan wanneer een team open communiceert. De energie en het zelf organiserend vermogen van het team zal toenemen als iedereen de ruimte krijgt om zijn zegje te doen om vervolgens samen gedragen besluiten te kunnen nemen. Als trainer en (team)coach help ik mensen om helder voor ogen te krijgen wat ze willen bereiken, hoe én waarom. Concreet betekent dit:

Terug naar de eenvoud: Hoe zorg je samen voor een visie- en aanpak die op ‘de werkvloer’ écht tot leven komt?

Terug naar de essentie: Waar staan wij als team/organisatie voor? Waar willen wij samen voor gaan? Hoe kunnen wij samen het beste bij elkaar naar bovenhalen?

Terug naar de kern: Wie ben jij? Waar kom jij je bed voor uit? Waar loop jij warm voor? Waar wil jij voor gaan? Ken jezelf, je potentieel, stem af met je omgeving en haal eruit wat erin zit.

‘Alles moet zo eenvoudig mogelijk gemaakt worden, maar niet eenvoudiger dan dat.’ (Albert Einstein)

Door medewerkers actief te betrekken bij de besluitvorming groeit het onderlinge vertrouwen. De inhoudelijke- én emotionele betrokkenheid zorgt ervoor dat teamleden elkaar verantwoordelijk houden. Men durft elkaar dan aan te spreken op verantwoordelijkheden en afspraken. Dit is nodig om als team op een resultaatgerichte- en plezierige manier samen te werken.

Als je mensen goed behandelt, kun je alleen maar hopen dat ze jou goed behandelen. Eenvoudiger wordt het niet in deze ingewikkelde wereld’ (Julio Diaz, maatschappelijk werker, The Bronx, New York)

Menselijk Maatwerk blijkt in de praktijk vaak niet meer dan een kwestie van Anders Denken, Beter voelen en Gewoon doen.

Vind jij dat de communicatie en samenwerking met jouw collega’s plezieriger en effectiever kan? Bel me dan gerust een keer op 0680157159 www.humancolours.nl www.menselijkmaatwerk.nl

Wil jij vandaag nog meer werkgeluk?

Begin dan eens met het geven van een extra complimentje.

Een oprecht complimentje draagt op een simpele en doeltreffende manier bij aan ons werkgeluk. Je geeft iemand erkenning voor zijn kwaliteiten, waardoor de ander zich gezien en gewaardeerd voelt.

Wanneer heb jij voor het laatst een complimentje uitgedeeld? Of er zelf eentje ontvangen zonder het meteen weer weg te wuiven met ‘vanzelfsprekend toch’?

Het geven van complimenten is niet altijd onze eerste natuur. Ofwel we zijn er te bescheiden of te nuchter voor, dan wel juist te kritisch en veeleisend voor onszelf en/of de anderen.

Toch blijkt positieve aandacht in de praktijk een stuk motiverender te werken dan het wijzen op fouten. Om geloofwaardig over te komen zal bij elke klacht of kritiek, daar vier keer een compliment tegenover moeten staan.

Oprechte feedback leidt tot waardevolle inzichten over jezelf en de ander. Het is een manier om onze werkrelaties te verdiepen, ons zelfbewustzijn en vertrouwen te vergroten en de natuurlijke samenwerking te versterken.

‘Het schieten met gouden pijlen’ is bovendien helemaal gratis, terwijl het de extra investering in tijd en moeite meer dan waard is!

Dus wat weerhoudt je nog?

Waarom werkgeluk nooit ‘de normaalste zaak van de wereld’​ zal worden

Tijdens ‘De week van het werkgeluk’ draait de geluksmachine weer op volle toeren. Gelukzoekers en gelukmakers gaan deze week met elkaar in gesprek ‘om werkgeluk de normaalste zaak van de wereld te maken’. Ondertussen groeit de groep vooraanstaande psychiaters die ‘het idee dat het leven vooral leuk moet zijn, beschouwt als dé ziekte van deze tijd’. Wat versta jij eigenlijk onder (werk)geluk? En wanneer was jij voor het laatst ‘volmaakt gelukkig’? 

Al sinds mensenheugenis doen deskundigen hun best om ‘geluk’ vast te leggen in cijfers, definities, modellen en stappenplannen. Veel psychologen definiëren geluk als ‘een staat van comfort en welbehagen, zich goed voelen op dat moment’. Een moment dat meestal weer sneller weg ebt dan je lief is, omdat gevoelens en emoties nu eenmaal voortdurend in beweging zijn. Als mensen worden wij meegevoerd op de golven van het bestaan. Het ene moment is het nog eb, dan is het opeens alweer vloed. Zo kent ons leven en werk naast hoge pieken soms ook diepe dalen. Je leven staat nooit stil, tenzij je de golven zou weten te bevriezen, zoals op de foto hierboven. Einstein schreef in 1922:

‘Een kalm en bescheiden leven brengt meer geluk dan het najagen van succes en de voortdurende rusteloosheid die dat met zich meebrengt.’

Geluk is blijven verlangen naar wat je al hebt, zei kerkvader Augustinus van Hippo al in 430 na Chr. Tegenwoordig noemen we dat ook wel: “Go with the flow” Ondertussen lijken we daarbij steeds minder te willen accepteren dat ons aardse leven af en toe een klein beetje lastig, gewoon en verdrietig kan zijn. Ook al hebben we het objectief gezien beter dan ooit, toch voelen mensen zich hopeloos, depressief en alleen. Er heerst een leegtegevoel dat knaagt aan mensen. En om dat te voelen hoef je niet depressief te zijn.

Blijvend geluk bestaat niet. Het leven kan soms rauw en onrechtvaardig zijn. Verlies van geluk betekent dat je een of meer veel betekende elementen uit je bestaan kwijtraakt en daarmee het houvast dat je eraan ontleende. Traumapsycholoog Herman De Mönnink onderscheidt drie fases in het transitieproces dat volgt op verlies: bewustwording, afscheid nemen van het oude leven en het opbouwen van een nieuw leven. Hoe lang een fase duurt, verschilt per individu. Bovendien is in elke fase een tijdelijke terugval mogelijk. Een gezonde dosis zelfreflectie helpt en mensen met meer ‘oud leed’ doen er langer over.

Geluk begint met aanvaarding van het leven zoals het zich in het hier en nu aan je voordoet.

Geluk is geen heilige graal of succesrecept. Naast goede tijden kent het leven van ieder mens ook slechte tijden. Wie te maken krijgt met tegenslagen of verlies kan verschillende stadia van verdriet of rouw ervaren. Bij rouwverwerking denken we al snel aan iemand die een dierbare is verloren, maar ook het verlies van je baan of functie als gevolg van reorganisatie, overplaatsing of ontslag is voor velen een traumatische gebeurtenis.

Geluk is leren surfen op de golven van het bestaan. Pas als je lijdt of ontevreden bent, kom je in actie om iets aan jezelf of je omstandigheden te verbeteren. Waar de één makkelijk uiting geeft aan zijn gevoel, zal een ander van buiten geen emoties tonen. Waar sommige mensen de neiging hebben om zichzelf te overschreeuwen, raken anderen juist van binnen overspoeld door een wirwar van gevoelens en emoties. Rouwprocessen zijn belangrijk om de werkelijkheid onder ogen te zien, de teleurstelling en pijn te ervaren, de losgemaakte emoties te verwerken, de draad van het leven weer op te pakken en een nieuw perspectief op de toekomst te ontwikkelen.

Geluk kenmerkt zich door de afwezigheid van zorgen en angsten over de toekomst of verdriet en schuldgevoelens over wat geweest is.

Geluk is een richting, geen punt. Simpelweg ‘gelukkig zijn’ gaat meestal niet vanzelf en ‘gelukkig blijven’ betekent in de praktijk soms ook hard werken. Verander in jouw leven en werk wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen. Er is in het leven geen weg terug. Elke poging om de “spiegelgladde helling naar het verleden” opnieuw te beklimmen eindigt erin dat je toch weer afglijdt naar het diepste punt.

Het geheim van verandering is dat je je energie niet richt op het bestrijden van het oude, maar op het realiseren van het nieuwe (Socrates)

Het geheim van verandering, persoonlijke ontwikkeling en groei is dat je je energie niet richt op het bestrijden van het oude, maar op het realiseren van het nieuwe. En natuurlijk blijft het ook belangrijk om daar met elkaar over te praten of hulp te zoeken als je er in je eentje niet meer uitkomt. Je zal het (geluk) in je leven zelf moeten maken, maar zeker niet alleen.

Wil je meer weten of samen nog even verder praten? Bel me dan gerust een keer op 0680157159 www.humancolours.nl

De mens achter de mythe van de kleurenprofielen

De kleurenmodellen schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond. Steeds vaker kom ik mensen tegen die zichzelf op basis van een persoonlijk ingekleurde scan kwaliteiten toedichten als: “Ik ben nu eenmaal heel rood, waardoor ik heel daadkrachtig ben. Onder de 7 miljoen LinkedIn-leden waren ‘Gespecialiseerd’, ‘Ervaren’ en ‘Vakkundig’ in 2017 de meest gebruikte eigenschappen waarmee professionals zichzelf in hun profiel aanprijzen. Teamleden en collega’s op het werk plaatsen elkaar na een gezamenlijke kleurensessie regelmatig in voorgekleurde hokjes door generalistische uitspraken te doen als: “Het is heel logisch dat zij zo hecht aan orde en structuur, ze blijkt namelijk nogal blauw te zijn”. Gekleurde profielen: mensbeeld of wensbeeld?

 “Geknipt voor de functie”

Uit recent onderzoek van de online sollicitatiehulp CVster blijkt dat ‘sociaal’, ‘zelfstandig’ en ‘teamplayer’ de meest voorkomende woorden op Nederlandse CV’s zijn. Waarom bepaalde woorden vaak terugkomen heeft volgens de onderzoekers een logische verklaring: “De woorden die gebruikt worden zijn vaak persoonskenmerken waar werkgevers naar zoeken. Sollicitanten maken bij het schrijven van een cv vaak gebruik van voorbeeldbrieven die ze online vinden.”

Als bedrijven nieuwe werknemers zoeken, komen er op LinkedIn soms wel honderden profielen bovendrijven. Door de wijze waarop jij jezelf persoonlijk presenteert, kun je ervoor zorgen dat jij eruit springt. Zo zijn ook ‘leergierig’, ‘creatief’, ‘flexibel’ en ‘gedreven’ eigenschappen die veelvuldig gebruikt worden in zowel vacatureteksten als in de profielen die sollicitanten maken om werkgevers te laten zien dat ze geknipt zijn voor de functie.

 Hoe veelzijdig én uniek kan je als mens zijn?

Jouw profiel is echt helemaal van jou. Je kan dus ook helemaal zelf bepalen hoe jij wilt dat mensen jou zien. Toch schuilt daar ook een gevaar in. Zo ben ik op een goede dag waarop echt alles mee zit typisch zo iemand die (hou je vast…daar komt’ie hoor…) Vriendelijk, Relatiegericht, Vrolijk, Spontaan, Gezellig, Humoristisch, Speels, Avontuurlijk, Meegaand, Harmonieus, Initiatiefrijk, Attent, Meelevend, Expressief, Gedreven, Zorgzaam, Inspirerend, Analytisch, Objectief, Invloedrijk, Open, Innemend, Creatief, Flexibel, Vastberaden, Direct, Nauwkeurig, Besluitvaardig, Gestructureerd, … en/of…Weloverwogen kan zijn.

Toch val je met dit soort populaire termen misschien minder op dan je zou willen. Als je bovendien alleen maar eigenschappen benoemt die werkgevers graag willen horen, zul je uiteindelijk door de mand vallen. Er zijn namelijk ook van die dagen dat alles even flink tegen kan zitten waarop ik ook Vlak, Afhankelijk, Saai, Gedwee, Verongelijkt, Impulsief, Dwars, Veeleisend, Geprikkeld, Afwezig, Drammerig, Dominant, Intolerant, Grenzeloos, Naïef, Overhaast, Argwanend, Gesloten, Teruggetrokken, Controlerend, Afstandelijk, Star, Besluiteloos, Traag, Verzuchtend, Chaotisch… en/of… Pietluttig kan zijn. En wees nou eens eerlijk, heb jij dat nou nooit?

 De top 3 van mythes over kleurenprofielen ontrafeld

Naarmate kleurenmodellen als DISC, Insights Discovery, Management Drives en Life-Orientations aan populariteit winnen lijkt het wel of de misvattingen over persoonsheidsscans gelijk evenredig toenemen. De top 3 van meest gehoorde en heersende misvattingen over kleurenprofielen ontrafeld:

 1. “Kleurenprofielen gaan over wie ik als mens ben”

Kleurenprofielen gaan niet over wie jij bent. De kleuren refereren aan gedragsvoorkeuren, persoonlijke waarden en/of drijfveren die bepalen hoe en/of waarom je reageert, denkt en handelt zoals jij dat doet. Jouw specifieke manier van Denken, Voelen en Doen vormt de basis voor jouw unieke persoonlijkheid en kleurrijke talenten. Op basis van een uitgebreide vragenlijst ben je zelf het best in staat vast te stellen wat jouw ‘ware’ voorkeurstype is. Bedenk daarom bij elke keuze: Welke beschrijving geeft het beste mijn persoonlijkheid weer, wanneer er geen druk van buiten is dat mijn gedrag beïnvloedt? Wat is gemakkelijker voor me te gebruiken; wat geeft me meer plezier, kost me minder moeite en levert me meer energie op?

2. “De kleuren weerspiegelen mijn vaardigheden en kwaliteiten”

Gedragsvoorkeuren, waarden en drijfveren zijn geen vaardigheden of bekwaamheden. Jouw kleuren bepalen niet wat je wel en niet kunt doen. Daarom is het ook beter om te praten over een persoonlijksheidsscan– of vragenlijst dan over een ‘test‘, omdat hiermee de verkeerde suggestie gewekt kan worden dat er sprake is van een toets of assessment. Naarmate ons zelfinzicht en Bewust-ZIJN groeit leren wij steeds beter om effectief te schakelen tussen de diversiteit aan ‘eigen-schappen’ waarover wij mensen beschikken. Dit geeft ons als mens oneindig veel keuzemogelijkheden om invloed uit te oefenen op de kwaliteit van ons leven en werk.

3. “Het ene kleurentype is beter, besluitvaardiger, creatiever, zorgvuldiger, socialer etc…dan het andere”

Het ene kleurentype is niet beter dat het andere: elk persoonlijkheidstype heeft zijn eigen mogelijkheden. De voorkeuren zijn ook niet absoluut: iedereen maakt in de praktijk in meer of minder mate gebruik van alle kleuren. De kleurenanalyse zegt bovendien ook niets over de ontwikkelbaarheid van jouw vaardigheden en kwaliteiten.

 Het voorkomen van ‘kleurenblindheid’ of ‘kameleongedrag’

Een gevalideerde persoonsheidsanalyse bepaalt iemands persoonlijkheidstype en geeft op een positieve manier inzicht in jezelf en in anderen. Om ‘kleurenblindheid’ en ‘kameleongedrag’ te voorkomen geef ik als gecertificeerd trainer/coach zelf de voorkeur aan de MBTI®. Een persoonstypescan die gebaseerd is op de theorieën van de psycholoog Carl Gustav Jung. Het instrument meet op vier dimensies de basisvoorkeuren van een individu: Extraversion versus Introversion, Sensing vs Intuïtion, Thinking vs Feeling en Perceiving vs Judging. Door op elke dimensie zelf jouw persoonlijke voorkeur te bepalen ontstaat een raamwerk dat persoonlijkheidsverschillen op een positieve en opbouwende manier beschrijft.

 Wees jezelf, er zijn al zoveel anderen (Loesje)

De uitkomst van een uitgebreide scan of vragenlijst geeft jou een eerste indicatie van de persoonlijke eigenschappen die jou het meest ‘op het lijf geschreven zijn’ op basis van hoe jij jezelf bij voorkeur gedraagt. Voor de meeste mensen blijkt het -zelfs onder deskundige begeleiding- vaak nog knap lastig om meteen hun ‘ware aard’ te achterhalen, zonder zich al op voorhand te conformeren aan de eisen of verwachtingen die anderen aan hen stellen. In de ene situatie gedraag je je immers ‘zus’, in een andere situatie weer ‘zo’. Dus welke rollen en eigenschappen weerspiegelen jouw werkelijkheid nu het meest? Hecht daarom vooral geen absolute waarde aan de eerste uitslag van een zelfscan. De zoektocht naar ‘je ware ik’ of ‘meest natuurlijke zelf’ kan soms een leven lang duren. En voor sommigen is “worden wie je bent” zelfs een illusie.

“Wanneer je iets aan je gedrag wilt veranderen, vraag je dan eerst af wie je zelf wilt zijn.” (James Clear, Elementaire Gewoonten)

Volgens de wetenschapper Carol Dweck is jouw manier van denken of jouw ‘coping-gedrag’ mede bepalend voor een veelzijdige ontwikkeling van jouw talenten. Fixed mindset:“Om de beste te worden heb je voornamelijk talent nodig”. Groei mindset:“Om de beste te worden, moet je gewoon heel hard en lang oefenen”. Hiermee wordt het dus een kwestie van kiezen waar jij zelf graag in wilt geloven... En zelfs dat biedt je nog steeds geen enkele garantie dat je er in alle gevallen ook altijd in zult slagen om je persoonlijke doelen en ambities te verwezenlijken en wil niet zeggen dat al je wensen en behoeften dan daadwerkelijk in vervulling zullen gaan.

Samengevat maakt dit alles de persoonlijksheidsanalyse bij uitstek tot een ontwikkelinstrument dat je aanzet tot meer zelfreflectie en bewustwording. Het is nadrukkelijk géén selectie-instrument waarmee de geschiktheid van een kandidaat kan worden bepaald. Gelukkig zijn er genoeg andere middelen en methoden beschikbaar die zich hier veel beter voor lenen, zoals bijvoorbeeld een assessment, 360 graden feedback scan, EVC onderzoek of de STARR methodiek.

STARR behoedt je voor loze kreten en ‘clichégeneuzel’

De eerste indruk die werkgevers van je krijgen, is tegenwoordig bijna altijd online. In je profiel zal je daarom net zo krachtig over moeten komen als je dat bij een eerste gesprek met een werkgever zou doen. Welke invloed heeft de omschrijving van jouw persoonlijke eigenschappen eigenlijk op een eventuele selectie? Volgens Garikai van Weydom, onderzoeker van carrièreplatform Intermediair, kan dat behoorlijk verschillen: ,,De ene recruiter vindt het leuk om te lezen want ‘het vertelt iets over de kandidaat’, de ander vindt het onzinnig clichégeneuzel.” 

Recruiters kijken tijdens de eerste brievenselectie niet zozeer naar termen als ‘ervaren’ of ‘flexibel’ omdat het een te subjectief beeld geeft van de sollicitant. Ze zien werkervaring en opleiding als de harde feiten en daar beoordelen ze een kandidaat meestal op. Opschrijven dat je flexibel bent, heeft dus niet zoveel nut, tenzij je in je profiel omschrijft waaruit dat blijkt. Door toe te lichten waarom deze woorden daadwerkelijk op jou en/of jouw toekomstige rol van toepassing zijn, voorkom je dat het loze kreten worden.

De STARR-methode is een handig hulpmiddel om jouw favoriete rollen en/of eerder verworven competenties inhoudelijk te onderbouwen aan de hand van concrete feiten. Door middel van een aantal gerichte en open vragen word je ertoe aangezet om concrete voorbeelden te geven van praktijksituaties uit het verleden, die vergelijkbaar zijn met situaties die zich mogelijk kunnen voordoen in jouw toekomstige rol. De letters STARR zijn de beginletters van de sleutelwoorden Situatie, Taak, Actie, Resultaat en Reflectie:

Situatie: De situatie waarin jij je bevond, met name de concrete situatie die leidde tot of bestond tijdens de gebeurtenis. Wat gebeurde er? Wie waren erbij betrokken? Waar speelde deze situatie zich af? Wanneer speelde deze situatie?

Taak/rol: Wat was jouw specifieke taak/rol? Wat werd er van jou verwacht? Of welk doel stelde jij jezelf? Wat behoorde (niet) tot jouw taak?

Actie: Wat deed of zei je feitelijk (niet)? Wat was de reactie van anderen? Hoe reageerde jij daar weer op?

Resultaat: Wat was het resultaat van jouw actie? Wat was het effect van jouw gedrag en de uitkomst van jouw handelen? Wat hebben jouw acties opgeleverd? Hoe is het uiteindelijk afgelopen?

Reflectie: Hoe kijk je er achteraf terug op deze ervaring? Hoe heb jij de situatie beleefd? Waar ben je wel/niet tevreden over? Wat zou je nu anders/beter willen doen?

 Rol-identificatie en stereotypen beperken onze veerkracht en wendbaarheid

In de Sociale Psychologie wordt de vakterm ‘rol’ gebruikt voor het geheel van waarden en gedragingen bij mensen. De sociale rol die je binnen een team of organisatie vervult betreft de verwachtingen en voorschriften over het gedrag, handelen en de attitude die horen bij een bepaalde sociale positie en bepaalt daarmee de sociale structuur. Bij elk van deze posities worden gedragswijzen en kwaliteiten verwacht en mogelijk zelfs een bepaald type persoon. Een rol kan zonder meer een referentiekader genoemd worden die aangeboren kan zijn maar in de meeste gevallen aangeleerd.

Vaak zetten we anderen én onszelf vast in rollen: “Zo ben ik nu eenmaal.” “Jij bent de leidinggevende, jij moet leiderschap tonen – en ik niet.” “Zij is zo blauw, dat gaat echt niks worden.” Dat heet een gebrek aan rolfluïditeit. Frank Weijers zegt hierover in zijn boekje ‘Now we’re talking’: Daarmee ontkennen we andere kanten, talenten, kwaliteiten van anderen en van onszelf én daarmee laten we een deel van ons potentieel onbenut. Precies daarom is het zo belangrijk om rolfluïditeit in groepen te bevorderen.”

De Zweedse Godsdienstpsycholoog Hjalmar Sunden (1908-1993) is bekend geworden door ontwikkeling van de roltheorie. De kern van de roltheorie is dat mensen zich gaan identificeren met bepaalde rollen die in religieuze teksten voor komen vervolgens gaan zij gewone ervaringen zien als religieuze ervaringen. Een rol fungeert tussen de zintuiglijke prikkels en de bewuste beleving in. Ervaringen die door prikkels in de hersenen tot stand komen worden geprojecteerd in de werkelijkheid. Dit wordt door mensen als de werkelijke ervaringen beleefd.

De antropoloog Ralp Linton (1893-1953) maakte onderscheid tussen de sociale status en de sociale rol, waarbij de eerste relatief statisch is en de tweede rol dynamisch. De sociale status is het aanzien, de eer, het prestige dat iemand verwerft en met zich meedraagt in de sociale groep of samenleving waarin die persoon zich begeeft.

Een rol kan omschreven worden als het gedrag dat hoort bij een bepaalde positie in het sociaal systeem. Bijvoorbeeld de rol van vader beschrijft hoe men zich hoort te gedragen als vader. Ieder mens bezit een ‘status-type’. Op basis hiervan meet hij zichzelf een specifieke rol of bepaalde eigenschappen aan. Zo behoort een professor zich te gedragen als professor en een student als een student. In Deep Democracy-termen heet dit dat we onszelf met bepaalde rollen identificeren, ‘dat ben ik’, waardoor je andere rollen als ‘dat ben ik niet’ ervaart.

Volgens Arnold Mindell, psychotherapeut en grondlegger van de proces georiënteerde psychologie behelst een rol zoveel meer dan ‘sociale rollen’, zoals vader, moeder, dochter. Of ‘functionele rollen’, zoals leidinggevende, onderzoeker, ondersteuner. Of ‘persoonlijkheidsrollen’ als doordouwer, grapjas en verbinder. Een rol verwijst naar alles wat er in een groep kan zijn. Zoals gevoelens, gedachten, thema’s, rollen, ideeën, meningen, gedragingen, ziektes, dromen, verlangens, bezwaren, archetypen, et cetera.

 “Een rol is groter dan een individu. Een individu is groter dan een rol”

Alle rollen zijn er altijd en overal. Rollen zijn er nooit alleen, maar verschijnen altijd als systeem. In elke andere organisatiestructuur is een specifieke rol vereist. Mensen kunnen dan een andere status aannemen en daarmee dus ook een andere rol. Andere reeds aangeleerde rollen blijven verborgen aanwezig. De roltheorie laat zien dat we meerdere rollen tegelijk kunnen zijn, zoals je op hetzelfde moment boos, blij, verdrietig, aan het werk en vrij kunt zijn. We kunnen tegelijk ook dat andere zijn.

Door middel van een persoonstypescan kunnen teamleden ontdekken hoe zij met hun individuele stijl en rollen een bijdrage kunnen leveren aan de teamdoelen en hoe ze het beste gebruik kunnen maken van de andere aanwezige rollen en kwaliteiten binnen het team. Dit kan waardevolle informatie opleveren om de teameffectiviteit te verbeteren doordat de teamleden de onderlinge verschillen leren waarderen en benutten.

Een profielschets die jou ‘op het lijf geschreven is’

Een profiel schetsen dat jou ‘op het lijf geschreven is’ begint dus bovenal bij het verwerven van zelfkennis. Bewustzijn, weten welke ‘rollen’ en gedragingen je energie kosten en energie opleveren horen daarbij. Als zelfbewuste professional weet je bij de verschillende rollen die je binnen het team of de organisatie vervult op een flexibele en effectieve manier te schakelen tussen feiten, beleving, verbeelding en ervaring.

Dat sommige rollen en eigenschappen je ‘van nature’ makkelijker afgaan wil niet zeggen dat je andere vaardigheden en kwaliteiten niet kunt ontwikkelen. Het kan soms een kwestie van tijd zijn en in andere gevallen wellicht ook van heel hard- en veel oefenen om jezelf het gewenste gedrag en de benodigde vaardigheden ‘eigen’ te maken. Het is aan jou om te bepalen of jij dit de investering in tijd, moeite en energie waard vindt om een specifieke rol of functie binnen een team of organisatie te kunnen of mogen vervullen.

 “Beter afgewezen om wie je echt bent, dan geaccepteerd worden om wie je liever niet wilt zijn.”

Pas op met beloftes die je in de praktijk niet waar kunt maken. Uiteindelijk kom je als sollicitant en werkgever beiden bedrogen uit. Wees eerlijk en realistisch over je verwachtingen en wat je daadwerkelijk te bieden hebt. Formuleer jouw eigen waarden en doelen, vindt de juiste balans tussen denken, voelen en doen en maak positieve krachtige keuzes. Zo vergroot je jouw kansen op het vinden van de baan of functie die ook écht op jouw lijf geschreven is.

Wil je meer weten of samen nog even verder praten? Bel me dan gerust een keer op 0680157159 www.humancolours.nl

Een team dat samen de top wil bereiken laat zich niet leiden door ‘de onderstroom’

Teams en organisaties worden vaak vergeleken met een ijsberg. Omdat slechts 10% van de ijsberg boven water uitsteekt duiken teams bij oplopende frustraties en meningsverschillen al gauw onder water om daar in ‘de onderstroom’ van overtuigingen en emoties met z’n allen op zoek te gaan naar de oorzaak en oplossing voor de gerezen problemen. Door meer inzicht te krijgen in de onderliggende drijfveren, motieven en bezwaren hoopt men tegenstellingen te overbruggen en de onderlinge verhoudingen te verbeteren. Maar is dat eigenlijk altijd wel zo nodig, plezierig en effectief?

Teamontwikkeling start met helderheid bóven aan de top

Er is sprake van een team als mensen onderling van elkaar afhankelijk zijn voor het bereiken van resultaten. Een belangrijke reden waarom doelen niet gerealiseerd worden is dat medewerkers zich niet emotioneel verbonden voelen met de missie en strategische doelen van de organisatie. Soms geloven ze simpelweg niet dat zij daar vanuit hun eigen rol/positie invloed op kunnen uitoefenen. Zelfs als een team weet wat de strategische doelen zijn, wil dat nog niet zeggen dat alle teamleden ook weten wat zij zélf kunnen doen om de missie van de organisatie in hun eigen dagelijkse werkpraktijk waar te maken. Geen betrokkenheid, geen commitment.

Het teameffectiviteitsmodel helpt teams om helder voor ogen te krijgen wat ze samen willen bereiken, hoe én waarom. Het model bestaat uit vijf levels (zie illustratie hierboven). Een “teamprobleem” ligt meestal één level hoger dan het level waarop een probleem verschijnt. Slechte onderlinge verhoudingen zijn doorgaans eerder het gevolg van onduidelijkheid op vier boven liggende niveaus dan de oorzaak van ‘ruis’ en miscommunicatie binnen het team. Teamontwikkeling start daarom met helderheid bóven aan de top.

De kracht van zin- en betekenisvol werk

Hoe anders voelt je werk aan als je weet waar je het voor doet? Op basis van recent psychologisch onderzoek, inzichten uit de filosofie en de literatuur komt Emily Esfahani in haar boek ‘De kracht van betekenis’ tot vier pijlers om een zinvol leven en betekenisvol werk vorm te geven:

1. Ergens bij horen, of dat nu je familieleden, milieuactivisten of leden van een boekenclub zijn.

2. Een doel dat ons motiveert iets aan de wereld bij te dragen, hoe bescheiden die bijdrage ook is.

3. Een coherent verhaal over je leven kunnen vertellen, waardoor ervaringen samenhang en betekenis krijgen.

4. Transcendentie, gebeurtenissen waardoor je boven het alledaagse uitstijgt, bijvoorbeeld wanneer je naar mooie muziek luistert, naar de sterrenhemel kijkt of een mystieke ervaring hebt.

Wanneer je als team een berg wilt beklimmen, breng dan geen mensen bijeen om hun individuele kwaliteiten, drijfveren, valkuilen en allergieën te inventariseren en duik niet onder water om de stroom van gevoelens, gedachten en emoties in kaart te brengen, maar vind elkaar in het lonkende perspectief wanneer je samen de top hebt bereikt.

Om doelen te bereiken die je nog nooit bereikt hebt, zul je dingen moeten doen die je nooit eerder hebt gedaan. Mensen zijn van nature gemotiveerd, zolang zij het gevoel hebben dat zij een bijdrage leveren aan een (hoger) doel dat zij belangrijk vinden of waardevol achten. De energie en het enthousiasme zal stijgen naarmate mensen doelen als haalbaar, inspirerend en uitdagend zien.

No goals, no glory: Met jouw team in 5 stappen naar de top

Effectieve samenwerking start daarom met een heldere visie en collectieve ambitie. Zo kan voorkomen worden dat jouw teamleden samen ‘de mist in gaan’. Het gevoel dat men als team samen één geheel vormt wordt versterkt door teamleden actief te betrekken bij het formuleren van de verwachtingen en zij ruimte hebben om zelf te bepalen, hoe zij aan deze verwachtingen kunnen en willen voldoen. Zo klim je als team in 5 stappen samen naar de top:

Stap 1: Formuleer met je team een uitdagend toekomstbeeld, op basis van je collectieve ambitie.

Stap 2: Werk de collectieve ambitie uit tot meetbare resultaten.

Stap 3: Creëer duidelijkheid en overeenstemming over verwachtingen, taken, rollen, verantwoordelijkheden en bevoegdheden.

Stap 4: Zorg voor heldere procedures en afspraken over samenwerking.

Stap 5: Werk aan het wederzijds vertrouwen door elkaar feedback te geven én te vragen op gewenst gedrag en prestaties.

Duik als team niet te snel in de onderstroom. Zonder een helder doel heeft overleg geen nut en afstemming geen zin. Vergader niet als er geen probleem of duidelijke aanleiding voor is. Als het overleg een doel heeft, kun je toetsen of de inbreng bijdrage iets te maken hebben met het gestelde doel. Houd bij onderling overleg en afstemming het gezelschap zo klein mogelijk. Dan kan niemand zich verschuilen in de massa en bovendien praat het prettiger. Ga niet zitten polderen, maar lok in de vergadering verschillende meningen uit. Dit kan de helderheid brengen die nodig is om daarna de juiste beslissing te nemen.

“Tegen de stroom ingaan is de enige manier om bij de bron te komen”

Strategische doelen zullen pas gerealiseerd worden als ieder teamlid weet wat hij of zij specifiek moet doen om dat doel te bereiken. Pas wanneer je als team weet welke bijdrage je kunt leveren aan het grote geheel, zullen jouw teamleden zich uitgenodigd voelen om samen nieuwe en betere wegen te bewandelen om met elkaar hun doel te bereiken. Zo zal gaandeweg het geloof en vertrouwen groeien dat je als team samen bergen kunt verzetten!

Wil je meer weten of samen nog even verder praten? Bel me dan gerust een keer op 0680157159 www.humancolours.nl