De scholen beginnen weer! Voor mij het einde van een zorgeloze vakantieperiode waarin ik even geen ‘schoolboek’ heb aangeraakt. Even niets anders dan prachtige romans om urenlang in weg te dromen. Heerlijk! Naarmate mijn eerste trainingsdag dichterbij komt vraag ik me elk jaar weer af: “Zou ik het vak nog wel kunnen?” Zeker als ik al die indrukwekkende verhalen op LinkedIn weer voorbij zie komen, bekruipt me soms het gevoel: “Wat weet ik nou eigenlijk?”
Gelukkig had ik nog een mooi boek op de plank liggen dat me al een tijdje lag aan te staren… ‘Socrates op Sneakers’ van Elke Wiss Het bleek een voltreffer om er zo aan het begin van dit schooljaar weer even lekker in te komen. Een paar mooie citaten die ik graag met je wil delen:
“Bedenk dat de ander altijd de expert is over zijn eigen ervaring. Vaak zijn we veel te snel met ‘weten hoe het zit’. Het feit dat we denken zeker te weten weerhoudt ons ervan wezenlijke vragen te stellen.”
“Het oefenen van een socratische houding betekent dat je dat wat je denkt zeker te weten, zo sterk bevraagt, dat je het uiteindelijk helemaal niet meer zeker weet. Je traint je zo gezegd in niet-weten.”
“De eerste stap in een ontwikkelen van een vragende, socratische houding is dat je je bewust bent van je eigen denken, van wát je denkt en hóe je denkt. (…) Tijdens een Socratisch gesprek gaat dat natuurlijk samen met goed, zuiver luisteren.”
“Pas wanneer je niet-weet, is er ruimte voor nieuwe, ware kennis. Constant het randje van jouw zeker-weten opzoeken, levert je op dat je nieuwe ontdekkingen kunt doen.”
“Het bereiken van consensus is niet zo interessant, het streven ernaar is wat telt in een socratisch gesprek. Het streven, de motor, de stroom die blijft stromen Daar gaat het om. Je blijft zoeken, vanuit het niet-weten en nieuwsgierigheid.”
“De Socrates in jezelf ontwikkelen levert je veel op, maar komt soms met een prijs: Men is er niet altijd van gediend. Socrates werd niet voor niets een ‘horzel’ genoemd vanwege zijn onophoudelijke gevraag.”
“Als irritatie zich aandient, betekent dat vaak dat je een prikkelende vraag hebt gesteld. Of een goed punt hebt. Waarom zou de ander geïrriteerd raken als het hem toch niets uitmaakt? Het betekent vaak wel dat je even moet slikken. De ander kan zijn irritatie heel goed op jou afreageren.”
“Het doel is nooit om iemand de afgrond in te duwen of zijn eigen tegenspraak onder zijn neus te wrijven. Het doel is samen wijzer te worden. Wijzer worden over wat je nu eigenlijk denkt en waar je dat denken op baseert.”
Socrates zei het eeuwen geleden al: “Wisdom begins with wonder”
Welke talenten en vaardigheden heb je nodig om succesvol te kunnen zijn én blijven in een dynamische werkomgeving?
In een tijd waarin de veranderingen elkaar in rap tempo opvolgen is het belangrijker dan ooit om aandacht te besteden aan talentontwikkeling en persoonlijke effectiviteit. Daarbij kan een kleurenscan of DISC-training wellicht een leuk begin zijn om elkaar wat beter te leren kennen, maar zeker niet het einde van het verhaal…
Hoewel we dagelijks te maken hebben met verschillen tussen mensen, blijven de onderlinge tegenstellingen binnen teams vaak lastig te hanteren. Naarmate de druk, spanning of de complexiteit van vraagstukken toeneemt, groeit de uitdaging om het gezamenlijke doel, de klant, elkaar-, of erger nog, jezelf niet uit het oog te verliezen.
Effectief samenwerken is helaas geen trucje dat je ‘even’ snel kunt aanleren. Zolang we alleen de symptomen zien waar we zelf last van hebben, alledaagse situaties waar je je druk om maakt of mensen die lastig zijn om mee om te gaan, zal de conclusie al snel zijn dat de ander moet veranderen, “daar ligt het probleem, dus daar ligt de oplossing…”.
Authentiek beïnvloeden behelst zoveel meer dan de ander overtuigen van jouw eigen gelijk. In de dagelijkse praktijk is het nooit zo zwart wit. Mensen zijn niet rood, geel, groen of blauw. Dit soort stereotypen maken al gauw een karikatuur van de kleurrijke talenten waar ieder mens van nature over beschikt.
Beinvloeden vanuit persoonlijke kracht heeft alles te maken met het nemen van de volle verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag, leven en werk. Je bent nergens meer slachtoffer van en je hebt niemand meer iets te verwijten. Dat vereist naast zelfbewustzijn om effectief schakelen tussen de veelkleurige invloedstijlen.
Als trainer en (team)coach begeleid ik teams en medewerkers om helder voor ogen te krijgen wat zij willen bereiken, hoe én waarom. Door oprecht naar elkaar te luisteren met de intentie om met- en van elkaar te leren, kan een dialoog ontstaan tussen gelijken die leidt tot een hechte samenwerking en duurzame resultaten.
Heb je een vraag of lijkt het je leuk om een keer met elkaar van gedachten te wisselen? Bel me dan gerust op 06-80157159
Het is niet altijd wat het lijkt. Op het eerste gezicht lijken de bollen in de video van kleur te verschillen, maar in werkelijkheid hebben ze precies dezelfde lichtbruine basiskleur. De bollen veranderen niet van kleur, maar de gekleurde strepen vertekenen je beeld.
“De ziel wordt geschilderd door de kleur van onze gedachten.” – Marcel Aurelius –
Deze week geef ik een training selectievaardigheden. Door personeelstekorten is het voor veel bedrijven een grote uitdaging om geschikt personeel te vinden. Daarom laten zowel werkgevers als werkzoekenden zich tijdens het sollicitatiegesprek graag van hun meest voorbeeldige kant zien.
Hoe kom je tot een juiste inschatting?
Als mens zijn we van nature geneigd om onze keuzes te maken op basis van onze eerste indruk. Ons ‘slimme onbewuste’ heeft z’n werk al gedaan voordat we de kans krijgen om zelf een bewuste en zorgvuldige afweging te maken.
Jouw blik op de werkelijkheid is gekleurd door je eerdere ervaringen en ‘indrukken’. Zo zien we de wereld niet zoals die is, maar zoals wij zijn geworden. Kleurrijke mensen, ieder met z’n eigen unieke talent.
Onze eerste indruk is globaal. Hoe meer je inzoomt, hoe meer details je kunt waarnemen. Doorgaans blijkt zo’n 80% van onze 1e indruk te kloppen, maar op basis van die laatste 20% kan je de plank ook volledig mis slaan.
Zo beoordelen we kandidaten die veel overeenkomsten vertonen met onszelf vaak als meest geschikt voor de functie. De befaamde ‘klik’. Terwijl het maar de vraag is of je daarmee wel altijd de beste keuze maakt…
Drie tips voor een goed gesprek:
1. Check je aannames en stel je oordeel uit. De STARR-methode helpt je om door middel van gerichte vragen het toekomstige gedrag van de kandidaat het beste te voorspellen op basis van zijn recente ervaringen.
2. Wees eerlijk en realistisch over de wederzijdse verwachtingen. Pas op met beloftes die je in de praktijk niet kunt waarmaken. Uiteindelijk kom je daarmee beiden bedrogen uit.
3. Vakbekwaamheid is niet het enige dat telt. Werkplezier en motivatie blijken veel belangrijker voor duurzaam succes. Wees daarom oprecht nieuwsgierig naar iemands achtergrond, persoonlijke drijfveren en ambitie.
Het kan ook heel anders. Zonder sollicitatiegesprek, zonder brief, zonder vragen.
Met Open Hiring heeft iedereen een eerlijke kans op een baan. In de puurste vorm vraagt een werkgever niets. Er komt een vacature en wie zich als eerste meldt, krijgt de baan. Onafhankelijk van leeftijd, ervaring of motivatie. Wie wil én kan werken, kan zó aan de slag. Uiteindelijk draait het immers niet om diploma’s, maar om menselijk maatwerk.
Driekwart van de Nederlanders start ieder jaar met goede voornemens om hun leven te verbeteren. Zo’n twee weken later, op ‘Quittersday’ is er van die voornemens meestal weinig meer over. Ingesleten patronen blijken nu eenmaal hardnekkig. Herken je het? Dat je niet, misschien wel nooit, voldoet aan je eigen kwaliteitscriteria? Hoe hard je ook je best doet? En dat het voelt als falen, als je niet bent zoals je vindt dat je behoort te zijn?
Zo vindt mijn Piet Perfect dat ik altijd uitmuntend moet trainen, wil mijn Lieve Loetje het iedereen naar de zin maken, maakt mijn Nico Norm zich enorm kwaad over al het leed en onrecht op de wereld, stoort het mijn Frits Frustratie als het net even anders loopt dan ik gehoopt of verwacht had en hoor ik in mijn gedachten Dirk de Douwer nu alweer roepen: “Kop op Olchert, niet aanstellen, beetje doorzetten!”
Karin Brugman schreef er een louterend boek over met bemoedigende en troostrijke woorden voor mensen die net als ik beschikken over een sterke innerlijke criticus:
“Er bestaat een kloof tussen hoe we ons idealiter willen gedragen en wat we daadwerkelijk doen. Tussen wat we als wijs en verstandig gedrag beschouwen en onze emotionele reacties in de dagelijkse praktijk. Tussen onze betere versie en ons ‘echte’ zelf. We beschouwen die kloof als een probleem.”
Op weg naar levenslange vriendschap
Een nieuw jaar betekent voor veel mensen tijd voor een frisse start, het liefst met een rugzak zonder overtollige ballast. Blij en tevreden kunnen zijn met jezelf en elkaar, je nergens meer het slachtoffer van voelen en niemand meer iets te hoeven verwijten. Wie wil dat nou niet?
Het boek ‘Verander niks’ kan je wellicht een eindje op weg helpen om in 2024 de oordelen over jezelf wat vaker aan de kant te zetten en op een vriendschappelijke manier met jezelf en je naaste omgeving om te gaan. Karin schrijft hierover:
“We doen ons best om de afstand tussen wens en werkelijkheid te verkleinen, maar door je oorspronkelijke en natuurlijke reacties te onderdrukken en te negeren raak je juist verder van jezelf verwijderd. Je kunt dus ophouden met jezelf proberen te verbeteren. Het enige wat hoeft, is de relatie met jezelf te veranderen.
Het bevrijdt je niet van zelfkritiek of van onaangename gevoelens zoals faalangst, onzekerheid, verdriet. Het geeft je wel iets anders, iets kostbaars: een levenslange vriendschap met jezelf. Het leert je hoe je een ware vriend kunt zijn voor alle verschillende en tegenstrijdige kanten van jezelf.
Moeilijkheden zijn dragelijker en vreugdevolle gebeurtenissen leuker met een vriend aan je zijde. Een vriend die van je houdt zoals je bent en bij wie het gevoel hebt: er hoeft niet anders. Ik hoef niet anders te zijn.
En juist dat verandert alles…”
Dank voor alle mooie ontmoetingen in 2023 en op naar een liefdevol 2024!
Waarom doe je wat je doet? Waarom lopen je relaties steeds vast, of voelt de relatie met je familie zo moeizaam? Waar komt dat schuldgevoel of die onzekerheid vandaan?Al die bewuste en onbewuste gevoelens komen voort uit een systeem waarvan je je vaak niet eens bewust bent: de onlosmakelijke band met je familie.
Veel mensen die voor het eerst horen over familieopstellingen of het een keer live hebben meegemaakt, beschouwen het proces van opstellingen als iets mysterieus. Op het eerste gezicht is een familieopstelling ook een bizar schouwspel. Toch is het minder mysterieus dan je in eerste instantie misschien zou denken.
Psycholoog Vincent van der Burg, Ph.D. schreef er een praktisch en verhelderend boek over. Het is bedoeld voor iedereen die geïnteresseerd is in persoonlijke groei en vergroting van het bewustzijn.
“De kunst van het leven is om ermee in lijn te komen. In familieopstellingen doe je dat door in te zien hoe we allemaal zijn geconditioneerd door onze families. Zodra je inziet dat je een keuze hebt, dat je meer bent dan je aangeleerde gedrag, kom je weer een stuk dichter bij wie je werkelijk bent.”
Wil jij meer te weten komen over wie je bent en waar je vandaan komt? Dan is dit alvast een inzichtgevend boek vol met bruikbare informatie, verhelderende casuïstiek en concrete oefeningen waarmee je direct aan de slag kunt.
Sinds ik vorig jaar zelf de opleiding familieopstellingen heb gevolgd bij het IVSW – Instituut voor Systemisch Werk rijden de houten poppetjes standaard met me mee in de kofferbak van mijn auto, voor het geval ik ze tijdens één van mijn coachsessies weer eens nodig mocht hebben.
Wil jij meer rust, balans of verbinding creëren in je leven en werk? Of loop je ergens tegenaan waar je graag eens samen met iemand naar wilt kijken? Bel me dan gerust eens op 0680157159
Op zondag 30 april 2023 overleed Jan Schouten op 82-jarige leeftijd. Als oprichter en grondlegger van Schouten & Nelissen ging hij op zoek naar ‘Rijnland’. In “De mensen en het dorp” wilde hij het beste van twee werelden verenigen: een sterk sociaal streven gecombineerd met een stevige bedrijfseconomische en winstgerichtheid.
In de vorm van stellingen en adviezen opende hij begin 2000 de discussie over de invulling van de sociale en economische waarden in ons bedrijfs- en organisatieleven met als cruciale vragen: * Hoe behandelen we toch die mensen die voor ons werken? * Wat te doen met het dorp waar onze fabriek staat en onze klanten wonen?
Toen ik in 2006 bij Schouten & Nelissen in dienst trad kreeg ik het boekje als welkomstgeschenk en werd meteen geraakt door de vierde stelling, waarin “12 kenmerken voor de menselijke natuur” worden beschreven. Ze vormen een belangrijke leidraad in mijn streven naar menselijk maatwerk binnen teams en organisaties.
In de loop der jaren is het oorspronkelijke dorp van Jan uitgegroeid tot een ware metropool waar zijn ziel voortleeft onder veel oud dorpsgenoten en tal van nieuwe inwoners die zijn gedachtengoed met elkaar blijven uitdragen naar klanten en opdrachtgevers.
Dankjewel Jan dat ik een tijdje in dit bijzondere dorp mocht wonen! Ik ben heel blij en trots dat ik deel mag uitmaken van deze mooie club mensen die jouw nalatenschap samen zullen koesteren.
Geweldig om te zien en horen wat mijn kinderen op school elke dag weer leren en ontdekken. Zo kwam mijn dochter onlangs thuis met het ‘Alwetend perspectief’.Je kent het vast wel. De schrijver neemt jou als lezer aan de hand mee en leidt je door het verhaal heen. Hij legt uit wanneer er nieuwe personages optreden, wanneer een tijdssprong wordt gemaakt of wanneer er zaken aan de orde komen die jij als lezer anders niet begrijpt.
Het #vertelperspectief heeft te maken met de positie van waaruit de lezer een verhaal waarneemt: De alwetende verteller staat als het ware ‘boven’ het verhaal. Vanuit zijn #perspectief ziet hij neer op alles wat gebeurt en weet alles van het verhaal, de personages, hun acties, motieven en gedachten. Door als auteur het “ik” perspectief te gebruiken, kan de lezer in de huid kruipen van het hoofdpersonage. De lezer weet hoe de hoofdpersoon zich voelt en wat die denkt.
Het alwetende perspectief is één van de oudst gehanteerde; de meeste mythen en heilige boeken bedienen zich ervan. Het voordeel ligt in de soort absolute kwaliteit: “Het staat er, dus het is waar.”
In de ‘echte’ wereld zijn wij natuurlijk allesbehalve #alwetend. Onze dagelijkse realiteit is veel te complex en veelomvattend om in één boek, filmscript of vier gekleurde hokjes te kunnen vangen. Als uit een vragenlijst bijvoorbeeld blijkt dat de kleur rood bij jou dominant is, betekent dit niet automatisch dat jij ook resultaatgericht, zelfverzekerd en daadkrachtig bent.
“Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.”
Mensen zijn niet rood, geel, groen of blauw. Dit soort stereotypen maken al gauw een karikatuur van de #kleurrijke#talenten waar ieder mens van nature over beschikt. De waarheid (of nuance) ligt meestal ergens in het midden, waarbij je eerste reactie in de praktijk zal verschillen per situatie, per mens, per groep, per cultuur en per samenleving.
Hoe mooi zou het zijn om alledaagse situaties eens wat vaker vanuit meerdere #perspectieven te bekijken?
Door openhartig te luisteren naar elkaars drijfveren, motieven en gedachten (“wij”), je te verplaatsen in de beleving van de ander (“jij”) gaat er een hele nieuwe wereld open. Als je werkelijk bereid bent om je eigen patronen en onderliggende dynamieken te onderzoeken (“ik”), ga je ontdekkingen doen die voorheen niet zichtbaar waren.
Zo draait het binnen teambuilding doorgaans om de vraag wat ons beweegt verbindt en versterkt in de onderlinge samenwerking: “Wat willen we met elkaar bereiken, hoe willen we dat doen én waarom?” Een #kleurenprofiel kan daarbij wellicht een leuk en inspirerend begin zijn van je reis, maar gelukkig is het zeker niet het einde van het verhaal😅.
Ben jij klaar voor de volgende stap? Bel me dan gerust eens op 06-80157159
Toen ik 18 werd ging ik -zoals veel van mijn leeftijdsgenoten die ‘iets met mensen’ wilden doen- naar de Sociale Academie. Op een verjaardag sneerde een oom me toe: “Zo, dus jij denkt dat je wereld kunt verbeteren? Gaat je toch niet lukken!”Toen ik jaren later op de crisisopvang werkte moesten wij regelmatig jongeren wegsturen vanwege hun lastige gedrag. Ik vond dat de wereld op z’n kop: Daarvoor waren wij als instelling toch juist in het leven geroepen?
Tijdens mijn stage op Kinderdorp Neerbosch deed ik vooral wat ik zelf leuk vond. Mijn enthousiasme en gedrevenheid kwamen voort uit de lol en het plezier dat we samen beleefden. Samen met de jongeren muziek maken in de ‘Neerbosch-band’, klaverjassen in het ‘koffiekafeetje’, discodanswedstrijden, de fotoclub begeleiden, drumlessen geven, basketballen, etc… In die tijd was ik nog niet zo bezig met mijn ‘mens- en maatschappijvisie’. Wel vond ik het raar dat de jongeren die op een internaat verbleven vaak “moeilijk opvoedbare jongeren” werden genoemd. Waren zíj nou echt degene die zo moeilijk waren?
Met een koffer vol met idealen startte ik mijn loopbaan als jeugdhulpverlener, omdat ik jongeren graag een veilig én gezellig thuis wilde bieden. In mijn scriptie voor de opleiding Sociaal Kultureel Werk schreef ik: “De basis voor mijn welbevinden ligt in het hebben van vrienden, een dak boven mijn hoofd en werk dat ik leuk vind om te doen, waarbij ik werk meer wil zien als bezigheid waar ik plezier in heb, dan als middel om geld mee te verdienen”. Mijn mentor reageerde nogal bits: “Heb je wel in de gaten voor hoeveel mensen zo’n toekomst nooit is weggelegd?
In al mijn jeugdige onbevangenheid had ik werkelijk geen flauw benul wat mij allemaal nog te wachten stond. Wel konden de jongeren mij regelmatig een spiegel voor houden, waar ik hen nog steeds heel dankbaar voor ben. De meesten van hen hadden -net als ik- weliswaar een grote bek, maar een heel klein hartje. Toen ik jaren later op de crisisopvang werkte moesten wij regelmatig jongeren wegsturen vanwege hun lastige gedrag. Ik vond dat de wereld op z’n kop: Daarvoor waren wij als instelling toch juist in het leven geroepen?
Rond mijn vijftigste raakte ik het geloof en vertrouwen in mezelf volledig kwijt. Door een combinatie van werk en privéfactoren ging mijn bevlogenheid sluipenderwijs over in leeggezogenheid. Volledig moegestreden strandde ik ergens halverwege mijn leven met een fikse burn-out. “Sommige mensen worden na hun vijftigste pas echt volwassen”, zei mijn oude wijze coach tegen mij. Helaas moest ik hem, mijn oom en mentor alledrie gelijk geven: Ik kan de wereld in mijn eentje niet veranderen. Dat kunnen we alleen samen doen.
Hoe was het voor jou toen je 18 werd?
Voor veel uithuisgeplaatste jongeren is 18 worden geen feestje. Het betekent stress en onzekerheid. Alle hulp kan ineens wegvallen. Hebben ze straks nog wel een dak boven hun hoofd? Laat zorg pas stoppen als kinderen er klaar voor zijn! Help mee, teken de petitie op hetvergetenkind.nl
Psychologische veiligheid is een actueel thema en een basisvoorwaarde om als mens te kunnen groeien en bloeien. Daarom is dit altijd de eerste check-in vraag die ik stel aan het begin van iedere training of teamsessie. Zolang we onszelf omringt weten met gelijkgestemde mensen en er weinig op het spel staat, is er meestal niet zoveel aan de hand. Maar wat gebeurt er als de druk, stress of spanning langzaam toeneemt?
Daarom vind ik het belangrijk om onze verwachtingen expliciet naar elkaar uit te spreken en samen vóóraf concrete afspraken te maken over hoe we als groep met elkaar om willen gaan. Wat voor de één de normaalste zaak van de wereld is, hoeft voor de ander namelijk nog niet zo vanzelfsprekend te zijn.
In een tijd waarin polarisatie en grensoverschrijdend gedrag aan de orde van de dag zijn, is het opmerkelijk hoe eensgezind de deelnemers meestal zijn in hun antwoorden. Zo worden ‘respect en vertrouwen’ vrijwel altijd als eerste genoemd. Oh ja, en ‘op tijd koffiepauze’ natuurlijk😊
Meegaand en makkelijk gedrag kan in eerste instantie natuurlijk heel bevorderlijk zijn voor de harmonie en samenwerking, maar als er te lang aan je eigen behoeften of grenzen voorbij wordt gegaan leidt het vaak tot oplopende irritatie, toenemende stress of onredelijke verwachtingen: de emotionele bankrekening. Dit gedrag wordt ook wel ‘zegeltjes sparen’ genoemd. Kritiek of irritatie wordt daarbij net zolang opgespaard totdat je een volle spaarkaart kunt inleveren: ’Ik heb me 10 x aangepast aan jouw wensen en behoeften, dus nu ben ik aan de beurt!’
Als het emmertje eenmaal volgelopen is, helpt het advies ‘om even tot tien te tellen’ meestal ook niet echt meer. Lang opgekropte frustraties komen eruit op een manier die voor niemand prettig is, terwijl je eigenlijk wilt zeggen: ik ben teleurgesteld, geraakt of gekwetst door wat er is gebeurd. Het is een manier van communiceren die je afhankelijk houdt van de reactie van de ander. Toch komt dit gedrag in het dagelijks leven veel vaker voor dan verbindende communicatie waarbij je zonder oordeel uitspreekt wat iets met jóu doet.
Als je ergens last van hebt, heb je wat mij betreft altijd recht van spreken. Hoe beter jij je emoties daarbij kunt verbinden aan je behoeften, hoe makkelijker het voor de ander is om contact te houden en je waar nodig te helpen.
Wat is jouw check-in vraag om samen op een veilige en effectieve manier van start te kunnen gaan?
Driekwart van de Nederlanders vindt dat de tegenstelling tussen groepen de afgelopen jaren is toegenomen en heeft daar last van. SIRE start daarom een campagne tegen polarisatie. “Verlies elkaar niet als polarisatie dichtbij komt”, luidt de nieuwe campagneslogan. De campagnes worden vaak positief ontvangen door het publiek, ‘maar halen dit soort campagnes wel echt iets uit?’, vroegen de journalisten van Nieuwsuur zich meteen af.
Want hoewel we dagelijks de verschillen tussen mensen zien en ervaren, blijft het lastig om hier op een goede manier mee om te gaan. En in hoeverre kunnen ’twaalf praktische handvatten’ van SIRE dan een blijvend effect hebben op ons gedrag en communicatie? Het luisteren naar al die verschillende ideeën en opvattingen is soms al een hele uitdaging, maar hoe krijg je vervolgens alle partijen op één lijn en kom je samen tot een visie en aanpak waar iedereen zich aan kan verbinden?
De weg van schijnharmonie naar ego-cultuur
In een wereld waarin de veranderingen elkaar in een rap tempo opvolgen wordt het belangrijker dan ooit om aandacht te besteden aan de onderlinge communicatie, relatie en samenwerking. Naarmate onze dagelijkse werkelijkheid complexer wordt, lopen we anders het risico dat we in alle drukte en hectiek ons gezamenlijke doel, de klant of erger nog, jezelf of elkaar steeds meer uit het oog dreigen te verliezen.
Een gebrek aan invloed, aandacht en actieve betrokkenheid kan er toe leiden dat het vertrouwen in jezelf en anderen langzaam plaats gaat maken voor teleurstelling, onzekerheid, gelatenheid en onkwetsbaarheid. Als je er zelf geen direct belang bij hebt lijkt er op den duur dan ook weinig reden of zin meer om met z’n allen uitgebreid stil te gaan staan bij allerlei thema’s die voor andere mensen onder water wellicht een rol spelen:
‘Voor je het weet word je straks nog meegesleurd in een ‘onderstroom’ van overtuigingen of verzuip je met z’n allen in een moeras van diepgewortelde emoties. En zie daar samen dan nog maar eens uit te komen. ‘Zolang je niks hoort mag je er vanuit gaan dat het goed gaat, toch?’
Of misschien toch niet…?
Open communicatie kan gaandeweg verworden tot een schijnharmonie die verzandt in vage afspraken of leidt tot individuele acties die hun doel regelmatig voorbij schieten: ‘Alles hoeft toch ook niet altijd meteen gezegd of uitgesproken te worden. Dat leidt meestal alleen maar tot verhitte discussies, waarbij alles wat je zegt later misschien wel tegen je gebruikt kan worden. Dus zeg nou zelf,waarom zou je je mond dan nog open doen?’
Uiteindelijk resulteert deze houding in een onveilige cultuur en ziekmakende mentaliteit waarin alles alleen nog maar lijkt te draaien om status en grote ego’s die in dagelijkse en terugkerende discussies de boventoon voeren: ‘De mensen hier kunnen zich heel goed zelf redden en zullen echt wel voor zichzelf opkomen als dat echt nodig is. Mijn deur staat immers altijd open!‘
Effectief communiceren en samenwerken is geen trucje
Effectief communiceren en samenwerken is helaas geen kwestie van jezelf snel even wat handige ’tips & trics’ aanleren. Toch kan zo’n campagne van SIRE weldegelijk effect hebben en bijdragen aan de bewustwording dat wij als mensen veel meer overeenkomsten dan verschillen met elkaar hebben.
Conflicten ontstaan niet door een verschil in behoefte, maar door verschillen in de strategieën die we kiezen om een behoefte te vervullen. Als we alleen de symptomen zien waar we zelf last van hebben, alledaagse situaties waar je je druk om maakt of mensen die lastig zijn om mee om te gaan, zal de conclusie al snel zijn dat de ander moet veranderen: “daar ligt het probleem, dus daar ligt de oplossing…”.
Om werkelijk te begrijpen wat ons als mensen drijft in hoe wij ons gedragen, denken en voelen, zullen we verder moeten kijken in het systeem of het krachtenveld waarin wij worden beïnvloed. Als je bereid bent om je eigen patronen en de onderliggende dynamieken te onderzoeken, ga je ontdekkingen doen die voorheen niet zichtbaar waren. Die hebben nooit met de ander te maken, maar altijd met jezelf.
Het onderlinge vertrouwen tussen rivalerende partijen kan pas groeien als mensen zich veilig genoeg voelen om zich naar elkaar uit te spreken én tegelijkertijd kwetsbaar op durven stellen. Open communicatie maakt dat meningsverschillen besproken worden en conflicten meteen kunnen worden opgelost zonder dat dit relatieverlies tot gevolg heeft.
Oog en oor voor wat mensen beweegt, verbindt en versterkt
Als partner in menselijk maatwerk begeleid ik mensen, teams en organisaties om helder voor ogen te krijgen wat ze willen bereiken, hoe én waarom. Als we elkaars partner zijn in het onderzoeken van ideeën, kan een dialoog ontstaan tussen gelijken. Voor teams en organisaties betekent dit terug naar de essentie: Waar staan wij als bedrijf voor? Waar willen wij samen voor gaan? Hoe kunnen wij het beste bij elkaar naar boven halen?
Verbinding vanuit vrijheid en verantwoordelijkheid geeft kracht en leidt tot duurzame samenwerking en betere resultaten. Waar boven water een kloof lijkt te bestaan tussen mensen, zal onder water (opr)echt contact en een (h)echte verbinding ontstaan als we elkaar weten te vinden op gedeelde waarden, belangen en ambities.
Je bereikt je doelen het beste als je kunt communiceren en samenwerken op een manier die bij jou past en die aansluit op jouw persoonlijke waarden. In de praktijk betekent dit terug naar de kern: Ken jezelf, je potentieel, stem af met je omgeving en haal eruit wat erin zit.
Als trainer en coach ondersteun ik leidinggevenden en medewerkers bij het ontwikkelen van de talenten en vaardigheden die nodig zijn om adequaat in te (blijven) spelen op uiteenlopende vragen, wensen, behoeften en verwachtingen vanuit de omgeving:
Waar loop je in de praktijk tegenaan? Hoe ben je “van nature” geneigd om te reageren als het even lastig, spannend of ingewikkeld wordt? Wat kan jij zelf doen om effectiever te beïnvloeden vanuit jouw persoonlijke kracht? En hoe kunnen de mensen in jouw omgeving je hierbij ondersteunen?
Heb je een vraag of wil je hier graag eens vrijblijvend over door praten? Bel me dan gerust op 06-80157159
