Familieopstellingen, een bizar schouwspel?

Waarom doe je wat je doet? Waarom lopen je relaties steeds vast, of voelt de relatie met je familie zo moeizaam? Waar komt dat schuldgevoel of die onzekerheid vandaan? Al die bewuste en onbewuste gevoelens komen voort uit een systeem waarvan je je vaak niet eens bewust bent: de onlosmakelijke band met je familie.

Veel mensen die voor het eerst horen over familieopstellingen of het een keer live hebben meegemaakt, beschouwen het proces van opstellingen als iets mysterieus. Op het eerste gezicht is een familieopstelling ook een bizar schouwspel. Toch is het minder mysterieus dan je in eerste instantie misschien zou denken.

Psycholoog Vincent van der Burg, Ph.D. schreef er een praktisch en verhelderend boek over. Het is bedoeld voor iedereen die geïnteresseerd is in persoonlijke groei en vergroting van het bewustzijn.

“De kunst van het leven is om ermee in lijn te komen. In familieopstellingen doe je dat door in te zien hoe we allemaal zijn geconditioneerd door onze families. Zodra je inziet dat je een keuze hebt, dat je meer bent dan je aangeleerde gedrag, kom je weer een stuk dichter bij wie je werkelijk bent.”

Wil jij meer te weten komen over wie je bent en waar je vandaan komt? Dan is dit alvast een inzichtgevend boek vol met bruikbare informatie, verhelderende casuïstiek en concrete oefeningen waarmee je direct aan de slag kunt.

Sinds ik vorig jaar zelf de opleiding familieopstellingen heb gevolgd bij het IVSW – Instituut voor Systemisch Werk rijden de houten poppetjes standaard met me mee in de kofferbak van mijn auto, voor het geval ik ze tijdens één van mijn coachsessies weer eens nodig mocht hebben.

Wil jij meer rust, balans of verbinding creëren in je leven en werk? Of loop je ergens tegenaan waar je graag eens samen met iemand naar wilt kijken? Bel me dan gerust eens op 0680157159

De mensen en het dorp

Op zondag 30 april 2023 overleed Jan Schouten op 82-jarige leeftijd. Als oprichter en grondlegger van Schouten & Nelissen ging hij op zoek naar ‘Rijnland’. In “De mensen en het dorp” wilde hij het beste van twee werelden verenigen: een sterk sociaal streven gecombineerd met een stevige bedrijfseconomische en winstgerichtheid.

In de vorm van stellingen en adviezen opende hij begin 2000 de discussie over de invulling van de sociale en economische waarden in ons bedrijfs- en organisatieleven met als cruciale vragen:
* Hoe behandelen we toch die mensen die voor ons werken?
* Wat te doen met het dorp waar onze fabriek staat en onze klanten wonen?


Toen ik in 2006 bij Schouten & Nelissen in dienst trad kreeg ik het boekje als welkomstgeschenk en werd meteen geraakt door de vierde stelling, waarin “12 kenmerken voor de menselijke natuur” worden beschreven. Ze vormen een belangrijke leidraad in mijn streven naar menselijk maatwerk binnen teams en organisaties.

In de loop der jaren is het oorspronkelijke dorp van Jan uitgegroeid tot een ware metropool waar zijn ziel voortleeft onder veel oud dorpsgenoten en tal van nieuwe inwoners die zijn gedachtengoed met elkaar blijven uitdragen naar klanten en opdrachtgevers.

Dankjewel Jan dat ik een tijdje in dit bijzondere dorp mocht wonen! Ik ben heel blij en trots dat ik deel mag uitmaken van deze mooie club mensen die jouw nalatenschap samen zullen koesteren.

“Het staat er, dus het is waar.”

Geweldig om te zien en horen wat mijn kinderen op school elke dag weer leren en ontdekken. Zo kwam mijn dochter onlangs thuis met het ‘Alwetend perspectief’. Je kent het vast wel. De schrijver neemt jou als lezer aan de hand mee en leidt je door het verhaal heen. Hij legt uit wanneer er nieuwe personages optreden, wanneer een tijdssprong wordt gemaakt of wanneer er zaken aan de orde komen die jij als lezer anders niet begrijpt.

Het #vertelperspectief heeft te maken met de positie van waaruit de lezer een verhaal waarneemt:
De alwetende verteller staat als het ware ‘boven’ het verhaal. Vanuit zijn #perspectief ziet hij neer op alles wat gebeurt en weet alles van het verhaal, de personages, hun acties, motieven en gedachten. Door als auteur het “ik” perspectief te gebruiken, kan de lezer in de huid kruipen van het hoofdpersonage. De lezer weet hoe de hoofdpersoon zich voelt en wat die denkt.

Het alwetende perspectief is één van de oudst gehanteerde; de meeste mythen en heilige boeken bedienen zich ervan. Het voordeel ligt in de soort absolute kwaliteit: “Het staat er, dus het is waar.”

In de ‘echte’ wereld zijn wij natuurlijk allesbehalve #alwetend. Onze dagelijkse realiteit is veel te complex en veelomvattend om in één boek, filmscript of vier gekleurde hokjes te kunnen vangen. Als uit een vragenlijst bijvoorbeeld blijkt dat de kleur rood bij jou dominant is, betekent dit niet automatisch dat jij ook resultaatgericht, zelfverzekerd en daadkrachtig bent.

“Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.”



Mensen zijn niet rood, geel, groen of blauw. Dit soort stereotypen maken al gauw een karikatuur van de #kleurrijke #talenten waar ieder mens van nature over beschikt. De waarheid (of nuance) ligt meestal ergens in het midden, waarbij je eerste reactie in de praktijk zal verschillen per situatie, per mens, per groep, per cultuur en per samenleving.

Hoe mooi zou het zijn om alledaagse situaties eens wat vaker vanuit meerdere #perspectieven te bekijken?

Door openhartig te luisteren naar elkaars drijfveren, motieven en gedachten (“wij”), je te verplaatsen in de beleving van de ander (“jij”) gaat er een hele nieuwe wereld open. Als je werkelijk bereid bent om je eigen patronen en onderliggende dynamieken te onderzoeken (“ik”), ga je ontdekkingen doen die voorheen niet zichtbaar waren.

Zo draait het binnen teambuilding doorgaans om de vraag wat ons beweegt verbindt en versterkt in de onderlinge samenwerking: “Wat willen we met elkaar bereiken, hoe willen we dat doen én waarom?” Een #kleurenprofiel kan daarbij wellicht een leuk en inspirerend begin zijn van je reis, maar gelukkig is het zeker niet het einde van het verhaal😅.

Ben jij klaar voor de volgende stap? Bel me dan gerust eens op 06-80157159

Het vergeten kind

Toen ik 18 werd ging ik -zoals veel van mijn leeftijdsgenoten die ‘iets met mensen’ wilden doen- naar de Sociale Academie. Op een verjaardag sneerde een oom me toe: “Zo, dus jij denkt dat je wereld kunt verbeteren? Gaat je toch niet lukken!” Toen ik jaren later op de crisisopvang werkte moesten wij regelmatig jongeren wegsturen vanwege hun lastige gedrag. Ik vond dat de wereld op z’n kop: Daarvoor waren wij als instelling toch juist in het leven geroepen?
 

Tijdens mijn stage op Kinderdorp Neerbosch deed ik vooral wat ik zelf leuk vond. Mijn enthousiasme en gedrevenheid kwamen voort uit de lol en het plezier dat we samen beleefden. Samen met de jongeren muziek maken in de ‘Neerbosch-band’, klaverjassen in het ‘koffiekafeetje’, discodanswedstrijden, de fotoclub begeleiden, drumlessen geven, basketballen, etc… In die tijd was ik nog niet zo bezig met mijn ‘mens- en maatschappijvisie’. Wel vond ik het raar dat de jongeren die op een internaat verbleven vaak “moeilijk opvoedbare jongeren” werden genoemd. Waren zíj nou echt degene die zo moeilijk waren?

Met een koffer vol met idealen startte ik mijn loopbaan als jeugdhulpverlener, omdat ik jongeren graag een veilig én gezellig thuis wilde bieden. In mijn scriptie voor de opleiding Sociaal Kultureel Werk schreef ik: “De basis voor mijn welbevinden ligt in het hebben van vrienden, een dak boven mijn hoofd en werk dat ik leuk vind om te doen, waarbij ik werk meer wil zien als bezigheid waar ik plezier in heb, dan als middel om geld mee te verdienen”. Mijn mentor reageerde nogal bits: “Heb je wel in de gaten voor hoeveel mensen zo’n toekomst nooit is weggelegd?

In al mijn jeugdige onbevangenheid had ik werkelijk geen flauw benul wat mij allemaal nog te wachten stond. Wel konden de jongeren mij regelmatig een spiegel voor houden, waar ik hen nog steeds heel dankbaar voor ben. De meesten van hen hadden -net als ik- weliswaar een grote bek, maar een heel klein hartje. Toen ik jaren later op de crisisopvang werkte moesten wij regelmatig jongeren wegsturen vanwege hun lastige gedrag. Ik vond dat de wereld op z’n kop: Daarvoor waren wij als instelling toch juist in het leven geroepen?

Rond mijn vijftigste raakte ik het geloof en vertrouwen in mezelf volledig kwijt. Door een combinatie van werk en privéfactoren ging mijn bevlogenheid sluipenderwijs over in leeggezogenheid. Volledig moegestreden strandde ik ergens halverwege mijn leven met een fikse burn-out. “Sommige mensen worden na hun vijftigste pas echt volwassen”, zei mijn oude wijze coach tegen mij. Helaas moest ik hem, mijn oom en mentor alledrie gelijk geven: Ik kan de wereld in mijn eentje niet veranderen. Dat kunnen we alleen samen doen.

Hoe was het voor jou toen je 18 werd?

Voor veel uithuisgeplaatste jongeren is 18 worden geen feestje. Het betekent stress en onzekerheid. Alle hulp kan ineens wegvallen. Hebben ze straks nog wel een dak boven hun hoofd? Laat zorg pas stoppen als kinderen er klaar voor zijn! Help mee, teken de petitie op hetvergetenkind.nl

Wat heb jij nodig om plezierig en effectief te kunnen samenwerken?

Psychologische veiligheid is een actueel thema en een basisvoorwaarde om als mens te kunnen groeien en bloeien. Daarom is dit altijd de eerste check-in vraag die ik stel aan het begin van iedere training of teamsessie. Zolang we onszelf omringt weten met gelijkgestemde mensen en er weinig op het spel staat, is er meestal niet zoveel aan de hand. Maar wat gebeurt er als de druk, stress of spanning langzaam toeneemt?

Daarom vind ik het belangrijk om onze verwachtingen expliciet naar elkaar uit te spreken en samen vóóraf concrete afspraken te maken over hoe we als groep met elkaar om willen gaan. Wat voor de één de normaalste zaak van de wereld is, hoeft voor de ander namelijk nog niet zo vanzelfsprekend te zijn.

In een tijd waarin polarisatie en grensoverschrijdend gedrag aan de orde van de dag zijn, is het opmerkelijk hoe eensgezind de deelnemers meestal zijn in hun antwoorden. Zo worden ‘respect en vertrouwen’ vrijwel altijd als eerste genoemd. Oh ja, en ‘op tijd koffiepauze’ natuurlijk😊

Meegaand en makkelijk gedrag kan in eerste instantie natuurlijk heel bevorderlijk zijn voor de harmonie en samenwerking, maar als er te lang aan je eigen behoeften of grenzen voorbij wordt gegaan leidt het vaak tot oplopende irritatie, toenemende stress of onredelijke verwachtingen: de emotionele bankrekening. Dit gedrag wordt ook wel ‘zegeltjes sparen’ genoemd. Kritiek of irritatie wordt daarbij net zolang opgespaard totdat je een volle spaarkaart kunt inleveren: ’Ik heb me 10 x aangepast aan jouw wensen en behoeften, dus nu ben ik aan de beurt!’

Als het emmertje eenmaal volgelopen is, helpt het advies ‘om even tot tien te tellen’ meestal ook niet echt meer. Lang opgekropte frustraties komen eruit op een manier die voor niemand prettig is, terwijl je eigenlijk wilt zeggen: ik ben teleurgesteld, geraakt of gekwetst door wat er is gebeurd. Het is een manier van communiceren die je afhankelijk houdt van de reactie van de ander. Toch komt dit gedrag in het dagelijks leven veel vaker voor dan verbindende communicatie waarbij je zonder oordeel uitspreekt wat iets met jóu doet.

Als je ergens last van hebt, heb je wat mij betreft altijd recht van spreken. Hoe beter jij je emoties daarbij kunt verbinden aan je behoeften, hoe makkelijker het voor de ander is om contact te houden en je waar nodig te helpen.

Wat is jouw check-in vraag om samen op een veilige en effectieve manier van start te kunnen gaan?

Waarom zo’n SIRE campagne weldegelijk nut heeft

Driekwart van de Nederlanders vindt dat de tegenstelling tussen groepen de afgelopen jaren is toegenomen en heeft daar last van. SIRE start daarom een campagne tegen polarisatie. “Verlies elkaar niet als polarisatie dichtbij komt”, luidt de nieuwe campagneslogan. De campagnes worden vaak positief ontvangen door het publiek,maar halen dit soort campagnes wel echt iets uit?’, vroegen de journalisten van Nieuwsuur zich meteen af.

Want hoewel we dagelijks de verschillen tussen mensen zien en ervaren, blijft het lastig om hier op een goede manier mee om te gaan. En in hoeverre kunnen ’twaalf praktische handvatten’ van SIRE dan een blijvend effect hebben op ons gedrag en communicatie? Het luisteren naar al die verschillende ideeën en opvattingen is soms al een hele uitdaging, maar hoe krijg je vervolgens alle partijen op één lijn en kom je samen tot een visie en aanpak waar iedereen zich aan kan verbinden?

De weg van schijnharmonie naar ego-cultuur

In een wereld waarin de veranderingen elkaar in een rap tempo opvolgen wordt het belangrijker dan ooit om aandacht te besteden aan de onderlinge communicatie, relatie en samenwerking. Naarmate onze dagelijkse werkelijkheid complexer wordt, lopen we anders het risico dat we in alle drukte en hectiek ons gezamenlijke doel, de klant of erger nog, jezelf of elkaar steeds meer uit het oog dreigen te verliezen.

Een gebrek aan invloed, aandacht en actieve betrokkenheid kan er toe leiden dat het vertrouwen in jezelf en anderen langzaam plaats gaat maken voor teleurstelling, onzekerheid, gelatenheid en onkwetsbaarheid. Als je er zelf geen direct belang bij hebt lijkt er op den duur dan ook weinig reden of zin meer om met z’n allen uitgebreid stil te gaan staan bij allerlei thema’s die voor andere mensen onder water wellicht een rol spelen:

‘Voor je het weet word je straks nog meegesleurd in een ‘onderstroom’ van overtuigingen of verzuip je met z’n allen in een moeras van diepgewortelde emoties. En zie daar samen dan nog maar eens uit te komen. ‘Zolang je niks hoort mag je er vanuit gaan dat het goed gaat, toch?’

Of misschien toch niet…?

Open communicatie kan gaandeweg verworden tot een schijnharmonie die verzandt in vage afspraken of leidt tot individuele acties die hun doel regelmatig voorbij schieten: ‘Alles hoeft toch ook niet altijd meteen gezegd of uitgesproken te worden. Dat leidt meestal alleen maar tot verhitte discussies, waarbij alles wat je zegt later misschien wel tegen je gebruikt kan worden. Dus zeg nou zelf, waarom zou je je mond dan nog open doen?’

Uiteindelijk resulteert deze houding in een onveilige cultuur en ziekmakende mentaliteit waarin alles alleen nog maar lijkt te draaien om status en grote ego’s die in dagelijkse en terugkerende discussies de boventoon voeren: ‘De mensen hier kunnen zich heel goed zelf redden en zullen echt wel voor zichzelf opkomen als dat echt nodig is. Mijn deur staat immers altijd open!

Effectief communiceren en samenwerken is geen trucje

Effectief communiceren en samenwerken is helaas geen kwestie van jezelf snel even wat handige ’tips & trics’ aanleren. Toch kan zo’n campagne van SIRE weldegelijk effect hebben en bijdragen aan de bewustwording dat wij als mensen veel meer overeenkomsten dan verschillen met elkaar hebben.

Conflicten ontstaan niet door een verschil in behoefte, maar door verschillen in de strategieën die we kiezen om een behoefte te vervullen. Als we alleen de symptomen zien waar we zelf last van hebben, alledaagse situaties waar je je druk om maakt of mensen die lastig zijn om mee om te gaan, zal de conclusie al snel zijn dat de ander moet veranderen: “daar ligt het probleem, dus daar ligt de oplossing…”.

Om werkelijk te begrijpen wat ons als mensen drijft in hoe wij ons gedragen, denken en voelen, zullen we verder moeten kijken in het systeem of het krachtenveld waarin wij worden beïnvloed. Als je bereid bent om je eigen patronen en de onderliggende dynamieken te onderzoeken, ga je ontdekkingen doen die voorheen niet zichtbaar waren. Die hebben nooit met de ander te maken, maar altijd met jezelf.

Het onderlinge vertrouwen tussen rivalerende partijen kan pas groeien als mensen zich veilig genoeg voelen om zich naar elkaar uit te spreken én tegelijkertijd kwetsbaar op durven stellen. Open communicatie maakt dat meningsverschillen besproken worden en conflicten meteen kunnen worden opgelost zonder dat dit relatieverlies tot gevolg heeft.

Oog en oor voor wat mensen beweegt, verbindt en versterkt

Als partner in menselijk maatwerk begeleid ik mensen, teams en organisaties om helder voor ogen te krijgen wat ze willen bereiken, hoe én waarom. Als we elkaars partner zijn in het onderzoeken van ideeën, kan een dialoog ontstaan tussen gelijken. Voor teams en organisaties betekent dit terug naar de essentie: Waar staan wij als bedrijf voor? Waar willen wij samen voor gaan? Hoe kunnen wij het beste bij elkaar naar boven halen?

Verbinding vanuit vrijheid en verantwoordelijkheid geeft kracht en leidt tot duurzame samenwerking en betere resultaten. Waar boven water een kloof lijkt te bestaan tussen mensen, zal onder water (opr)echt contact en een (h)echte verbinding ontstaan als we elkaar weten te vinden op gedeelde waarden, belangen en ambities.

Je bereikt je doelen het beste als je kunt communiceren en samenwerken op een manier die bij jou past en die aansluit op jouw persoonlijke waarden. In de praktijk betekent dit terug naar de kern: Ken jezelf, je potentieel, stem af met je omgeving en haal eruit wat erin zit.

Als trainer en coach ondersteun ik leidinggevenden en medewerkers bij het ontwikkelen van de talenten en vaardigheden die nodig zijn om adequaat in te (blijven) spelen op uiteenlopende vragen, wensen, behoeften en verwachtingen vanuit de omgeving:

Waar loop je in de praktijk tegenaan? Hoe ben je “van nature” geneigd om te reageren als het even lastig, spannend of ingewikkeld wordt? Wat kan jij zelf doen om effectiever te beïnvloeden vanuit jouw persoonlijke kracht? En hoe kunnen de mensen in jouw omgeving je hierbij ondersteunen?

Heb je een vraag of wil je hier graag eens vrijblijvend over door praten? Bel me dan gerust op 06-80157159

Wat neem je mee naar 2023? En wat laat je liever achter in 2022?

Hoe kijk jij terug op het afgelopen jaar? Wat neem je graag mee naar 2023? En wat laat je liever achter in 2022?

Mijn jaar stond in het teken van #systemisch werken. Met veel voldoening kijk ik terug op mijn opleiding #familieopstellingen die me een dieper en breder inzicht heeft gegeven in het gedrag van mensen en de sociale systemen waar ze deel van uitmaken (#familie, #organisatie, #cultuur).

Het klinkt zo eenvoudig: “Op je eigen plek gaan staan en de ander zijn plek te gunnen.” Toch hoef je het nieuws maar te volgen om te weten hoe lastig en ingewikkeld dat soms kan zijn:

Wat doe jij als je door iemand ‘op je plek’ wordt gezet? Of wanneer er voor jou opeens ‘geen plek in de herberg’ meer over blijkt te zijn? Kan en mag je dan voor jezelf en jouw eigen belangen opkomen? En hoe doe je dat op een respectvolle manier?

In elke relatie blijft dat voor mij zoeken naar een goede balans tussen de ander ruimte geven en mijn eigen plek in durven nemen: Hoe blijf ik bij mezelf in het hier-en-nu terwijl ik in contact en verbinding ben met anderen? Groei en ont-wikkeling zit in het samenbrengen van deze ogenschijnlijke tegenstijdigheid.

Elke verandering begint bij bewustwording en het (h)erkennen van mijn eigen triggers: Lukt het mij om onder alle omstandigheden mijn geduld te bewaren? Weet ik op tijd mijn grenzen aan te geven als ik onder (tijds)druk komt te staan? En wat ervaar ik als ik dat niet doe?

Verbinding vanuit vrijheid geeft kracht en versterkt de onderlinge saamhorigheid. Wanneer je met je meest innerlijke drijfveren, verlangens, gevoelens en behoeften in contact komt, wordt een persoonlijke en emotionele kracht werkzaam die maakt dat je verder komt en waardevolle doelen kunt bereiken.

Heel veel dank aan mijn deelnemers, coachees, studiegenoten, collega’s, klanten en opdrachtgevers voor het vertrouwen en de fijne samenwerking in 2022!

Ik wens je alle goeds voor 2023, waarin ik graag samen met jou oog én oor blijf houden voor wat mensen binnen teams en organisaties beweegt, verbindt en versterkt.

Mijn USP? Geen flauw idee!


Waarin onderscheid jij je ten opzichte van al die anderen?
Als startend ZZP’er brak me regelmatig het zweet uit als mij die vraag gesteld werd. En nog steeds krijg ik accuut jeuk als ik iemand hoor roepen: “Wees je eigen merk!” Dan zie ik meteen zo’n schreeuwerige billboard langs de snelweg met daarop ‘My gift to the world!‘ Brrrrr…

Geloof me, ik hou enorm van mijn vak, maar vraag me niet om mezelf als een “Unique Selling Point” te verkopen. Veel liever maak ik mijn toegevoegde waarde in de praktijk zichtbaar. Deze maand geef ik de virtuele training “Netwerken en Personal Branding”, waarin je oefent met netwerkgesprekken, je bewust wordt hoe je op anderen overkomt en in vier ochtenden ontdekt welke talenten, eigenschappen en ambities jou uniek maken.

Mijn USP? Geen flauw idee! In plaats daarvan stel ik mijn deelnemers liever de vraag: Waaraan beleef jij het meeste plezier en voldoening in je leven en werk? Wat is daarin jouw grootste wens of verlangen? En welke concrete stap kun je vandaag al zetten om jouw droom in de praktijk waar te maken?

Zelf kan ik soms nog steeds worstelen met de vraag “Wat wil ik worden als ik later groot ben?” En doe ik het als mens en professional eigenlijk wel goed genoeg? Onlangs verscheen het boek “Het licht in ons” van Michelle Obama over hoe we onzekere tijden overwinnen. Haar ‘down-to-earth’ advies: “Focus on the small things”:

“Misschien wil je in je leven grote dingen doen, jaag je jezelf op met een drukke agenda zonder ook maar een seconde te verspillen. Misschien ben je daarin net als ik soms te streng voor jezelf.”

“Wanneer alles te groot en dus angstwekkend en onoverkomelijk begint aan te voelen, wanneer ik een punt bereik dat ik teveel voel, denk of zie, dan pak ik mijn breinaalden en geef ik mijn handen de kans om het over te nemen en ons rustig tikkend uit dat moeilijke oord te halen.”

“Met breien zet je steken op en daarna zet je de eerste stappen van een nieuw project. Als een onderdeel klaar is, hecht je het af. Ik heb ontdekt dat het enorm bevredigend kan zijn om een begin- en eindpunt te hebben van iets wat hanteerbaar en begrenst is. Het geeft je een gevoel van afronding, rust en stabiliteit in een wereld die altijd en eeuwig chaotisch en onvolledig aan zal voelen.”

“Dus telkens als de omstandigheden je volledig in beslag beginnen te nemen, probeer dan een andere richting in te slaan en zoek naar het kleine, naar iets wat je kan helpen om je gedachten opnieuw te ordenen.”

“Besteed een hele middag aan het betegelen van je badkamer, bak een brood, werk je nagels bij of knutsel sieraden. Dompel jezelf onder in het proces en vergeef jezelf dat je even de storm ontloopt.”

“Besef dat het geen kwaad kan om op beperkte schaal productief te zijn en te investeren in ondernemingen die aansluiten op je grootste doelen en dromen.”

En vergeet intussen vooral niet te genieten van je kleine succesjes 😊

Diploma of certificaat? Alles van waarde is weerloos

Dit weekend vroeg mijn dochter zich tijdens het ontbijt hardop af: “Waarom moet je eerst je rijbewijs halen voordat je met je auto de weg op gaat, maar heb je als ouders geen enkel schooldiploma nodig voordat je kinderen op deze wereld zet?”

Eigenlijk is dat ook best raar en bijzonder. Zeker als je bedenkt dat veel van de dynamiek van je huidige leven terug te voeren op jouw familiesysteem. Patronen waarmee je (on)bewust leeft of worstelt kunnen van sterke invloed zijn op je privé of werkleven. Als ouders geven wij het leven weer door aan onze kinderen, waarbij patronen zich kunnen herhalen in hun eigen gezin.

Afgelopen donderdag heb ik de opleiding familieopstellingen afgerond. Time flies when you’re having fun 😃 Het afgelopen jaar kreeg ik vaak de vraag: “Hoe gaat dat nou precies in z’n werk, zo’n opstelling?” Ik blijf het lastig vinden om daar een concreet antwoord op te geven. Soms zegt één beeld of herinnering ons meer dan duizend woorden.

Zo zie ik mezelf nog lopen, in het prille voorjaar van 2022, door de oude Hanzestad Zutphen, op weg naar ‘Dat Bolwerck’, met z’n prachtige binnentuin. Na twee jaar ‘online buffelen’ in Coronatijd werd het de hoogste tijd voor een frisse start, in een kersverse opleidingsgroep. En nu is het alweer voorbij…

Ter afsluiting trakteerde Elmer Hendrix ons namens het Instituut voor Systemisch Werk op een afscheidsetentje in restaurant Vaticano, gelegen bij de fontein. Niet te verwarren met het gelijknamige boek van Els van Steijn:

Een opstelling is een visualisatie van hoe de fontein van jouw systeem stroomt. De kunst is om op je eigen plek te staan en de ander zijn plek te gunnen. Zo creëer je verbinding met jezelf en met de ander. Verbinding geeft kracht, waarmee je waardevolle doelen kunt bereiken.”

Voor mij blijft het een geruststellende gedachte dat er veel gebeurtenissen in het leven zijn die zich nou eenmaal niet in geld, woorden of een certificaat laten uitdrukken. De waarde daarvan kun je alleen maar bepalen door het eerst zelf aan den lijve te ervaren. Goed om me weer te beseffen dat onze dagelijkse werkelijkheid te complex is om in theoretische modellen met vier tot acht hokjes (of kleuren) te vangen en in elke afzonderlijke situatie bovenal oog en oor te blijven houden voor wat ieder mens, team en organisatie daadwerkelijk beweegt, verbindt en versterkt.

De zeer oude zingt:

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

– Lucebert –


De opleiding heeft me veel gebracht, zowel op persoonlijk vlak als voor mijn professionele ontwikkeling. Veel dank aan al mijn studiegenoten en onze ‘reisbegeleiders’ voor deze bijzondere ervaring en de dierbare momenten die wij samen met elkaar mochten beleven!

Hoe verkoop jij je advies?

De instructie hierboven zag ik een tijdje geleden op de deur van een stationskiosk. Korter en krachtiger had ik de beïnvloedingsprincipes niet kunnen samenvatten 😂

Als je iemand wilt beïnvloeden of adviseren heb je grofweg twee mogelijkheden:

Trekken: Je begint bij de mening van de ander en sluit aan bij zijn gevoelen en behoeften. Je investeert pro-actief in de relatie om de situatie vervolgens te beïnvloeden in de door jou gewenste richting.

Duwen: Je gaat uit van jouw eigen motieven en belangen. Dit is een hardere, meer competitieve stijl, waarbij je vooral je eigen punt wilt maken en/of gericht bent op het behalen van concrete resultaten.

Helaas bieden beide invloedstijlen je nog steeds geen enkele garantie op succes. In de praktijk blijft het een kwestie van bewust schakelen als je merkt dat de door jouw gekozen beinvloedingsstrategie niet werkt.

Om effectief te kunnen adviseren geldt doorgaans het principe: “Eerst begrijpen, dan begrepen worden”. Toch wil dit zeker niet zeggen dat begrip tonen voor de ander betekent dat je altijd je zin zult krijgen of daarna alsnog even jouw gelijk kunt halen.

In alle gevallen blijft het zoeken naar de juiste balans tussen taak- en relatiegerichtheid, ruimte geven en nemen in (klant)relaties, waarbij het devies luidt: “Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen.”

Tenslotte is er morgen hopelijk weer een dag 😅